19 Δεκ 2017

Προεδρος 15μελους 45ου Λυκειου Υμμητού

Πρόσφατα, μας ανακοινώθηκε από την Κοσμητεία της σχολής μας ότι πρέπει να εκλέξουμε 2 εκπροσώπους από το Φοιτητικό μας Σύλλογο οι οποίοι θα αντιπροσωπεύουν τον ΦΣ στις διαδικασίες της Κοσμητείας και της Γενικής Συνέλευσης Τμήματος. Η ανακοίνωση αυτή φαίνεται πως εναρμονίζεται πλήρως με το νέο νόμο για την Παιδεία, και μάλλον έχει μία σημασία να σταθούμε στο τι ακριβώς συμφέροντα εξυπηρετεί αυτός ο νόμος συγκεκριμένα με την παρέμβαση των Φοιτητικών Συλλόγων στα όργανα διοίκησης.


Πλαίσιο κειμένου: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΦΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ. ΔΕ ΜΕ ΞΕΡΕΙΣ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ,   
                 ΑΛΛΑ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΝ
ΜΕ ΨΗΦΙΣΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΩ
Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν και στο νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, θα δούμε ότι μέσα από αυτόν καταργήθηκε κάθε δικαίωμα συμμετοχής των Φ.Σ. στα όργανα διοίκησης. Με αυτό τον τρόπο διάφορες κυβερνήσεις από τότε, Πρυτάνεις (πχ Φορτσάκης) και Κοσμητείες, είχαν τη νομιμοποίηση να εξωθούν τους φοιτητές και τις φοιτήτριες από τις διαδικασίες των Συγκλήτων ή των Συνόδων Πρυτάνεων με πολυποίκιλους τρόπους. ΜΑΤ, διαδικασίες κάπου στο Καβούρι, κρυφές διαδικασίες που δεν ανακοινωνόταν ποτέ. Βασικός στόχος ήταν τελικά, η απομάκρυνση επί τις ουσίας των αιτημάτων και διεκδικήσεων των φοιτητών από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων του πανεπιστημίου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε μία συνολικότερη προσπάθεια να αναδείξει ένα πιο «προσφιλές» πρόσωπο μπας και χωνέψουμε τα 2 μνημόνια που πέρασαν νύχτα, Χριστούγεννα, Ανάσταση, 15Αύγουστο -ξέρετε πως πάνε τώρα αυτά-, επαναφέρει το ζήτημα της συνδιοίκησης με το νόμο Γαβρόγλου. Αυτό φαινομενικά για όποιον/α δεν διαβάσει τη διάταξη του νόμου μοιάζει κάτι καλό. Ποια είναι η πραγματικότητα; Πρόκειται για μονοπρόσωπη εκλογή λες και είμαστε Λύκειο και θα εκλέξουμε τον πιο κουλ τύπο ή τύπισσα της σχολής. Και εμάς γιατί δεν μας αρέσει αυτό; Γιατί έτσι παρακάμπτεται κάθε συλλογική διαδικασία που θα εμπλέκει όχι μόνο τις πολιτικές δυνάμεις αλλά και τον κάθε ανένταχτο/η φοιτητή/τρια, ενώ ταυτόχρονα γίνεται μια σφοδρή επίθεση στο δικαίωμα άρθρωσης πολιτικού αντιλόγου σε ότι αντιδραστικό μπορεί να περνάνε τα όργανα διοίκησης. Βέβαια σύμφωνα με το «σκατά στις παρατάξεις» γιατί αυτό είναι κακό; Γιατί όπως είναι πολιτικές κατευθύνσεις αυτές που δομούν με ένα συγκεκριμένο τρόπο τη ζωή μας μέσα στο Πανεπιστήμιο, έτσι είναι και πολιτικές οι διεκδικήσεις που θέλουν να δομείται η φοιτητική μας καθημερινότητα με ένα τρόπο όσο το δυνατόν πιο κοντά στα συμφέροντά μας.


Είναι σαφές, λοιπόν, ότι, όπως περιγράφηκε παραπάνω, η υποτιθέμενη «επαναφορά της συνδιοίκησης» από το Νόμο Γαβρόγλου καμία σχέση δεν έχει με πραγματική αναβάθμιση της εμπλοκής των φοιτητικών δομών στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων που τους αφορούν. Αντίθετα, οι μόνες δομές που είναι αυτή τη στιγμή ικανές να εκφράσουν τους/τις φοιτητές/-τριες, είναι ακριβώς οι διαδικασίες εκείνες που τους/τις εμπλέκουν άμεσα: οι Γενικές Συνελεύσεις, και, δευτερευόντως, οι φοιτητικές εκλογές. Αυτό σημαίνει ότι οι Γ.Σ. μας, διαδικασίες αμεσοδημοκρατικές και συμμετοχικές, αποτελούν το χώρο εκείνο στον οποίο καλούμαστε να παρέμβουμε, εξίσου όλοι και όλες και όχι μέσω «αντιπροσώπων» που μιλούν για εμάς αντί για εμάς, το χώρο εκείνο μέσα από τον οποίο μπορούμε να οργανώσουμε την καθημερινότητά μας εντός και εκτός της σχολής. Για το λόγο αυτό, ο μόνος τρόπος να αναβαθμιστεί η επιρροή των φοιτητών/-τριών στις αποφάσεις που αφορούν πρωτίστως αυτούς/-ες, είναι μέσω των ισχυρών διαδικασιών του ίδιου του Συλλόγου, μέσω διαδικασιών που θα έχουν τη δυναμική να λαμβάνουν προωθητικές αποφάσεις και να τις φέρουν άμεσα σε πέρας, με τη συμμετοχή όλων στην υλοποίησή τους.

Οποιαδήποτε διαδικασία προσπαθεί να παρακάμψει τις συλλογικές αυτές διεργασίες και να αντικαταστήσει το φοιτητικό σώμα με «αντιπροσώπους» μετρημένους στα δάχτυλα, δεν επιθυμεί στην πραγματικότητα να το ακούσει αυτό, αλλά να δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση συμμετοχικότητας και μια επίφαση δημοκρατίας, που καμία απάντηση δεν μπορεί να δώσει στα πραγματικά ερωτήματα που θέτουν οι φοιτητές/-τριες στο σήμερα. Έτσι, η δική μας απάντηση πρέπει να είναι η ενεργή συμμετοχή στις ζωντανές και άμεσες διαδικασίες του Συλλόγου μας, αφού μόνο μέσω αυτών μπορούμε στην πραγματικότητα να διεκδικήσουμε και να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για εμάς τους ίδιους και τις ίδιες, μέσα και έξω από τη σχολή. Εν τέλει, εμάς ως ΡΑΣ ΕΑΑΚ & ΑΡΕΝ, δεν μας ενδιαφέρει να εκλέξουμε έναν εκπρόσωπο κι από μας τους ίδιους και τις ίδιες ακόμα ή να εκπροσωπούμε τον σύλλογο μόνοι/ες μας. Μας ενδιαφέρει ο ίδιος ο σύλλογος να ενεργοποιείται και να παλεύουμε από κοινού για ζητήματα τα οποία μας αγγίζουν εξίσου με τη μαζική και συλλογική παρέμβασή μας.

ΡΑΣ ΕΑΑΚ

Αρ.Εν. Πολιτικού