Η επόμενη των Φοιτητικών Εκλογών

Οι Φοιτητικές Εκλογές αποτελούν για το σύλλογο την αποτύπωση των πολιτικών σχεδίων για το πώς θέλουμε να ορίζουμε την καθημερινότητα μας στη σχολή αλλά και στην κοινωνία. Ο μεγαλύτερος νικητής και σε αυτές τις εκλογές όμως ήταν η αποχή. Η αποχή μπορεί να επιλέγεται για πολλούς λόγους. Η απογοήτευση είναι ένας από αυτούς, αλλά και η αποστροφή από την πολιτική που διαμορφώνει όμως την καθημερινότητά μας και στο Πανεπιστήμιο ένας άλλος. Η αποχή στο Πολιτικό, έδωσε χώρο για ακόμα μία χρονιά στη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, τις δυνάμεις που πάγια απαξίωναν τις συλλογικές διαδικασίες του Φοιτητικού Συλλόγου. Οι δυνάμεις που καλλιεργούν την ανάθεση, τις πελατειακές σχέσεις αντί για την πολιτική, για την ακρίβεια την αποστροφή από την πολιτική, το ΤΙΝΑ ως ένα μονόδρομο, ότι η νέα γενιά πρέπει να υποτάσσεται, να μη διεκδικεί, γιατί «έτσι κι αλλιώς δε θα αλλάξει και κάτι».

Η κυριαρχία της λογικής που δε λογαριάζει το ίδιο το φοιτητικό σώμα, αλλά μάλλον το πόσο καλά θα πάνε τα ποσοστά, φάνηκε για ακόμα μία φορά και την ημέρα των εκλογών, αλλά και πιο πριν. Στο προεκλογικό Διοικητικό Συμβούλιο που θα όριζε τα διαδικαστικά των εκλογών, ψάχναμε τη ΔΑΠ 2 μέρες πάλι, ενώ όταν μας έκανε την τιμή να εμφανιστεί, ζητούσε πράγματα τα οποία δεν της αναλογούσαν δεδομένης της απουσίας της από τις περσινές φοιτητικές εκλογές. Η ΠΑΣΠ με τη σειρά της, δεν είχε και κανένα πρόβλημα στο να μη συμμετέχει η ΔΑΠ, καθώς θα διατηρούσε την πρωτιά της, ενώ στο προεκλογικό ΔΣ όξυνε ακόμα περισσότερο την κατάσταση χωρίς να τη νοιάζει αν θα είναι μαζικές οι εκλογές. Μετά από όλα αυτά τίθεται και το ζήτημα της καταμέτρησης. Η ΔΑΠ, η ΠΑΣΠ, η ΠΚΣ και το BLOCO ομόφωνα πρότειναν η διαδικασία της καταμέτρησης να είναι κλειστή, μακριά από τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, μακριά από τα υποκείμενα στα οποία όλες οι πολιτικές δυνάμεις λογοδοτούν. Η ιδιοκτησιακές λογικές των δυνάμεων αυτών, είναι λογικές που δε χωράνε σε ένα σύλλογο που πρέπει να λειτουργεί δημοκρατικά, να έχει εποπτεία όλων των συλλογικών διαδικασιών του και να είναι αναπόσπαστο κομμάτι του.

Εμείς, ως ΡΑΣ ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ, εξαρχής τοποθετηθήκαμε ότι αυτές οι Φοιτητικές Εκλογές, πρέπει να γίνουν με υγιή και δημοκρατικό τρόπο, να συμμετέχουν όλες οι δυνάμεις που παρεμβαίνουν στο ΦΣ και κυρίαρχα να γίνει ΑΝΟΙΧΤΑ στο σύλλογο, καθώς όλες εγκαλούμαστε από αυτόν. Τόσο η εμμονή των ΔΑΠ και ΠΚΣ στο να μην έχουν τα δύο σχήματα μας 2 έδρες στην Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή (ΚΕΦΕ) αλλά 1, και η αποδοχή αυτού του όρου για να μπει η ΔΑΠ στις εκλογές, όσο και η υποχώρηση ως προς τις αρμοδιότητες που έχει η εκάστοτε πολιτική δύναμη την ημέρα των εκλογών κυρίως από τις δικές μας δυνάμεις, αποδεικνύουν μόνο ένα πράγμα, ότι αυτοί που διασφάλισαν ότι θα γίνουν εκλογές φέτος και δε θα επαναληφθούν τα περσινά σκηνικά, ήμασταν εμείς. Επίσης, τα ΕΑΑΚ και η ΑΡΕΝ, ήταν οι μόνες πολιτικές δυνάμεις που εναντιώθηκαν στην κλειστή καταμέτρηση, και προσπάθησαν πραγματικά να γίνει ανοιχτή, ωστόσο αυτό δεν έγινε από τις υπόλοιπες δυνάμεις.

Όλα αυτά, δεν είναι ευχολόγιο για το δικό μας μόρφωμα, αλλά πολύ περισσότερο αντίληψη για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να λειτουργεί ο σύλλογός μας. Το ρεύμα που επέλεξε να στηρίξει και εκλογικά τη δική μας αντίληψη, είναι το ρεύμα που έχει παλέψει φέτος για τα επαγγελματικά του δικαιώματα, για μικρότερες και μεγαλύτερες μάχες, και το ρεύμα εκείνο το οποίο θα βρίσκεται μαζί μας την επόμενη μέρα στο δρόμο να αγωνίζεται και να διεκδικεί αυτά που μας ανήκουν. Είναι στοίχημα λοιπόν για τα δύο σχήματα ΡΑΣ ΕΑΑΚ & ΑΡΕΝ, οι συλλογικές διαδικασίες του ΦΣ να είναι ζωντανές και να μην είναι δουλειά κάποιων «ειδικών» αλλά του καθενός και της καθεμιάς μας ξεχωριστά. Οι Γενικές Συνελεύσεις, τα Διοικητικά Συμβούλια και οι Φοιτητικές Εκλογές, πρέπει να είναι ανοιχτές για τους/τις φοιτητές/-τριες και όχι κλειστές για τις παρατάξεις. Αυτό σημαίνει δημοκρατία στο σύλλογο, έτσι αποκρυσταλλώνεται. Για εμάς οι εκλογές, αυτό σήμαιναν και σημαίνουν, ο Φοιτητικός Σύλλογος να κάνει δικές του τις διαδικασίες του,  και όλοι/ όλες μας να ορίζουμε το πώς θέλουμε να ζούμε, να χαράσσουμε ένα δρόμο ανυπακοής μπροστά στην απάθεια και τις δυνάμεις της αντίδρασης, να μπορέσουμε κάποια στιγμή μέσα από το συλλογικό μονοπάτι, να αλλάξουμε τις ζωές μας.

ΡΑΣ ΕΑΑΚ Αρ.Εν. Πολιτικού