Η επόμενη των Φοιτητικών Εκλογών

Οι Φοιτητικές Εκλογές αποτελούν για το σύλλογο την αποτύπωση των πολιτικών σχεδίων για το πώς θέλουμε να ορίζουμε την καθημερινότητα μας στη σχολή αλλά και στην κοινωνία. Ο μεγαλύτερος νικητής και σε αυτές τις εκλογές όμως ήταν η αποχή. Η αποχή μπορεί να επιλέγεται για πολλούς λόγους. Η απογοήτευση είναι ένας από αυτούς, αλλά και η αποστροφή από την πολιτική που διαμορφώνει όμως την καθημερινότητά μας και στο Πανεπιστήμιο ένας άλλος. Η αποχή στο Πολιτικό, έδωσε χώρο για ακόμα μία χρονιά στη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, τις δυνάμεις που πάγια απαξίωναν τις συλλογικές διαδικασίες του Φοιτητικού Συλλόγου. Οι δυνάμεις που καλλιεργούν την ανάθεση, τις πελατειακές σχέσεις αντί για την πολιτική, για την ακρίβεια την αποστροφή από την πολιτική, το ΤΙΝΑ ως ένα μονόδρομο, ότι η νέα γενιά πρέπει να υποτάσσεται, να μη διεκδικεί, γιατί «έτσι κι αλλιώς δε θα αλλάξει και κάτι».

Η κυριαρχία της λογικής που δε λογαριάζει το ίδιο το φοιτητικό σώμα, αλλά μάλλον το πόσο καλά θα πάνε τα ποσοστά, φάνηκε για ακόμα μία φορά και την ημέρα των εκλογών, αλλά και πιο πριν. Στο προεκλογικό Διοικητικό Συμβούλιο που θα όριζε τα διαδικαστικά των εκλογών, ψάχναμε τη ΔΑΠ 2 μέρες πάλι, ενώ όταν μας έκανε την τιμή να εμφανιστεί, ζητούσε πράγματα τα οποία δεν της αναλογούσαν δεδομένης της απουσίας της από τις περσινές φοιτητικές εκλογές. Η ΠΑΣΠ με τη σειρά της, δεν είχε και κανένα πρόβλημα στο να μη συμμετέχει η ΔΑΠ, καθώς θα διατηρούσε την πρωτιά της, ενώ στο προεκλογικό ΔΣ όξυνε ακόμα περισσότερο την κατάσταση χωρίς να τη νοιάζει αν θα είναι μαζικές οι εκλογές. Μετά από όλα αυτά τίθεται και το ζήτημα της καταμέτρησης. Η ΔΑΠ, η ΠΑΣΠ, η ΠΚΣ και το BLOCO ομόφωνα πρότειναν η διαδικασία της καταμέτρησης να είναι κλειστή, μακριά από τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, μακριά από τα υποκείμενα στα οποία όλες οι πολιτικές δυνάμεις λογοδοτούν. Η ιδιοκτησιακές λογικές των δυνάμεων αυτών, είναι λογικές που δε χωράνε σε ένα σύλλογο που πρέπει να λειτουργεί δημοκρατικά, να έχει εποπτεία όλων των συλλογικών διαδικασιών του και να είναι αναπόσπαστο κομμάτι του.

Εμείς, ως ΡΑΣ ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ, εξαρχής τοποθετηθήκαμε ότι αυτές οι Φοιτητικές Εκλογές, πρέπει να γίνουν με υγιή και δημοκρατικό τρόπο, να συμμετέχουν όλες οι δυνάμεις που παρεμβαίνουν στο ΦΣ και κυρίαρχα να γίνει ΑΝΟΙΧΤΑ στο σύλλογο, καθώς όλες εγκαλούμαστε από αυτόν. Τόσο η εμμονή των ΔΑΠ και ΠΚΣ στο να μην έχουν τα δύο σχήματα μας 2 έδρες στην Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή (ΚΕΦΕ) αλλά 1, και η αποδοχή αυτού του όρου για να μπει η ΔΑΠ στις εκλογές, όσο και η υποχώρηση ως προς τις αρμοδιότητες που έχει η εκάστοτε πολιτική δύναμη την ημέρα των εκλογών κυρίως από τις δικές μας δυνάμεις, αποδεικνύουν μόνο ένα πράγμα, ότι αυτοί που διασφάλισαν ότι θα γίνουν εκλογές φέτος και δε θα επαναληφθούν τα περσινά σκηνικά, ήμασταν εμείς. Επίσης, τα ΕΑΑΚ και η ΑΡΕΝ, ήταν οι μόνες πολιτικές δυνάμεις που εναντιώθηκαν στην κλειστή καταμέτρηση, και προσπάθησαν πραγματικά να γίνει ανοιχτή, ωστόσο αυτό δεν έγινε από τις υπόλοιπες δυνάμεις.

Όλα αυτά, δεν είναι ευχολόγιο για το δικό μας μόρφωμα, αλλά πολύ περισσότερο αντίληψη για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να λειτουργεί ο σύλλογός μας. Το ρεύμα που επέλεξε να στηρίξει και εκλογικά τη δική μας αντίληψη, είναι το ρεύμα που έχει παλέψει φέτος για τα επαγγελματικά του δικαιώματα, για μικρότερες και μεγαλύτερες μάχες, και το ρεύμα εκείνο το οποίο θα βρίσκεται μαζί μας την επόμενη μέρα στο δρόμο να αγωνίζεται και να διεκδικεί αυτά που μας ανήκουν. Είναι στοίχημα λοιπόν για τα δύο σχήματα ΡΑΣ ΕΑΑΚ & ΑΡΕΝ, οι συλλογικές διαδικασίες του ΦΣ να είναι ζωντανές και να μην είναι δουλειά κάποιων «ειδικών» αλλά του καθενός και της καθεμιάς μας ξεχωριστά. Οι Γενικές Συνελεύσεις, τα Διοικητικά Συμβούλια και οι Φοιτητικές Εκλογές, πρέπει να είναι ανοιχτές για τους/τις φοιτητές/-τριες και όχι κλειστές για τις παρατάξεις. Αυτό σημαίνει δημοκρατία στο σύλλογο, έτσι αποκρυσταλλώνεται. Για εμάς οι εκλογές, αυτό σήμαιναν και σημαίνουν, ο Φοιτητικός Σύλλογος να κάνει δικές του τις διαδικασίες του,  και όλοι/ όλες μας να ορίζουμε το πώς θέλουμε να ζούμε, να χαράσσουμε ένα δρόμο ανυπακοής μπροστά στην απάθεια και τις δυνάμεις της αντίδρασης, να μπορέσουμε κάποια στιγμή μέσα από το συλλογικό μονοπάτι, να αλλάξουμε τις ζωές μας.

ΡΑΣ ΕΑΑΚ Αρ.Εν. Πολιτικού

Read More

Φοιτητικες Εκλογες 2017

Συγκεντρωτικά αποτελέσματα εκλογών του Φοιτητικού Συλλόγου Πολιτικού

Συμμετοχή: 567
ΔΑΠ: 208 - 3 έδρες
ΠΑΣΠ: 194 - 2 έδρες
ΡΑΣ ΕΑΑΚ/ΑΡΕΝ: 93 - 1 έδρα
ΠΚΣ: 40 - 1 έδρα
BLOCO: 8
Αγωνιστικές Κινήσεις: 6
Λευκά: 18
Άκυρα: 14

Read More

4ο Μνημόνιο: “Νέε, νέα δεν ενδιαφερόμαστε αν ζείς ή πεθαίνεις!”

Το 4o μνημόνιο που αναμένεται να κατατεθεί προς ψήφιση στη βουλή στις 17-18 Μάη είναι ίσως το μεγαλύτερο χτύπημα που έχει δεχτεί η γενιά μας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει χωρίς ενδοιασμούς μέτρα που γκρεμίζουν κάθε αξίωση των φοιτητών/-τριών και νέων εργαζομένων σε μια ζωή με στοιχειώδη αξιοπρέπεια και δικαιώματα.            

Σπουδές;  

Δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, αποστοίχιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία, υποχρηματοδότηση. Η συνολική στόχευση του Υπουργείου Παιδείας για το Πανεπιστήμιο είναι ακριβώς η συμφιλίωση του/της φοιτητή/-τριας σε ιδεολογικό επίπεδο με όσα θα κληθεί να αντιμετωπίσει βγαίνοντας στην αγορά εργασίας. Να μάθει να είναι δηλαδή ευέλικτος/-η και πειθήνιος/-α. Με αυτό τον τρόπο, εντυπώνεται στους/στις νέους/νέες, ήδη από το Πανεπιστήμιο, ότι δε τους αναλογεί να έχουν προσδοκία. Προσδοκία για ένα μέλλον με αξιοπρέπεια, πτυχίο  ως μόνη προϋπόθεση για να βρουν δουλειά με δικαιώματα.

Δουλειά;

Στα πλαίσια των μνημονίων θεσπίζεται ο υποκατώτατος μισθός για τους/τις νέους/νέες εργαζόμενους/-ες κάτω των 25, που σημαίνει ότι αν δεν έχεις χρόνια εμπειρία και μεταπτυχιακά με τη σέσουλα είναι τρελό να αμείβεσαι για 8+ωρη εργασία με πάνω από 300-400 ευρώ το μήνα. Όσο οι ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας χωρίς ένσημα/ασφάλιση θεωρούνται κανονικότητα, το σχέδιο της Ε.Ε για την εργασία βαθαίνει, με νέα μέτρα.  Αυτή τη στιγμή δίνεται το ελεύθερο στους εργοδότες να “κλείνουν” με lock out μια επιχείρηση σε περίπτωση απεργίας, ώστε να μην πληρώνονται οι εργαζόμενοι, συμμετέχοντας ή όχι στην απεργία. Πραγματοποιείται, δηλαδή, μια ιδεολογικού τύπου παρέμβαση στους/στις εργαζόμενους/-ες, βάζοντας τους σε δίλημμα για το αν θα απεργήσουν, ή και να συγκρουστούν μεταξύ τους, τη στιγμή που το σχέδιο κυβέρνησης-Ε.Ε οδηγεί τον κόσμο στη φτώχεια, τη στιγμή που καταπατείται η δυνατότητα για συλλογική διαπραγμάτευση εντός εργασιακού χώρου ή κλάδου με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τη στιγμή που αμφισβητείται ακόμα και η δυνατότητα ελεύθερης συνδικαλιστικής δράσης και συλλογικών αποφάσεων διεκδίκησης στα σωματεία. 

Και στο ενδιάμεσο;

Οποιαδήποτε υποστήριξη μπορούσε στο παρελθόν να μας παρέχει η οικογένειά μας προκειμένου να βγαίνουμε πέρα σύντομα θα είναι απολύτως αδιανόητη, καθώς κύριες και επικουρικές συντάξεις, επιδόματα, 13ος και 14ος μισθός κ.ο.κ. ισοπεδώνονται μπροστά στα μάτια μας. Είναι πλέον σαφές ότι σκοπός της πολιτικής λιτότητας και πρόσδεσης της χώρας στις βλέψεις της Ε.Ε και του ευρώ είναι όχι απλά η φτωχοποίηση της πλειοψηφίας, αλλά και η φορολόγηση των ήδη φτωχών. Το αφορολόγητο από τα 8.600 ευρώ έφτασε στα 5.600, το οποίο σημαίνει ότι, με μαθηματική ακρίβεια, όποιος/όποια δουλεύει έστω και για ένα ευρώ πάνω από 570 το μήνα χάνει αυτομάτως ένα μισθό το χρόνο. Με λίγα λόγια, ενώ οι οικονομικοί δείκτες δείχνουν μια χώρα “σε τροχιά ανάπτυξης”, οι πραγματικές συνθήκες ζωής και δουλειάς του λαού είναι αυτές της εξαθλίωσης. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ  διεκδικεί περιχαρής τα εύσημα των δανειστών.

Γι’ αυτό, στις 17 Μάη συμμετέχουμε στην απεργία

Γιατί σαν μελλοντικοί/-ες εργαζόμενοι/-ες οφείλουμε να μπλοκάρουμε τα σχέδιά τους για το δικό μας μέλλον.

Για να μην είμαστε η γενιά που θα ζήσει χειρότερα από τις προηγούμενες.

Για να μη γίνει ο συμβιβασμός και η απάθεια συνήθεια.

ΡΑΣ ΕΑΑΚ

Read More

Να μη γινει ο συμβιβασμος και η απαθεια συνηθεια

Read More

Πολιτικη, δυναμεις, φοιτητικες εκλογες, αποχη

Γιατί πολιτική στο Πανεπιστήμιο;

Το Πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος μέσα στον οποίο περνάμε τον περισσότερο χρόνο της φοιτητικής μας ζωής, κατά τον οποίο πέρα από τα μαθήματα, αναμετρόμαστε με νέα ερωτήματα για την κοινωνία και το μέλλον μας, ερχόμαστε σε επαφή με μία πληθώρα απόψεων και εν τέλει μέσα από την διαμόρφωση της φοιτητικής μας ταυτότητας, διαμορφώνουμε συνολικά την κοινωνική μας ταυτότητα. Το πώς όμως διαμορφώνεται το ίδιο το Πανεπιστήμιο, προκύπτει μέσα από τη διαπάλη πολιτικών σχεδίων για το πώς θέλουμε να λειτουργεί αυτό. Διαφορετικά αντιλαμβάνεται το Πανεπιστήμιο μία αντίληψη που το πλαισιώνει γύρω από το δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό πρόταγμα, και διαφορετικά το αντιλαμβάνεται μία αντίληψη που μιλάει για την ιδιωτικοποίησή του. Κοινώς, το Πανεπιστήμιο δεν είναι ένας κοινωνικός χώρος αποκομμένος από την κοινωνία, είναι αντιθέτως οργανικό κομμάτι της, και η πρώτη μας μαγιά ως κοινωνικά υποκείμενα.

Και τις πολιτικές δυνάμεις τι τις θέλουμε;

Αναγνωρίζοντας παραπάνω την πολιτική υπόσταση του Πανεπιστημίου, καταλαβαίνουμε γιατί υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις στις σχολές. Το κάθε σχήμα και η κάθε παράταξη αποτελούν και ένα πολιτικό σχέδιο για το πώς θέλουμε να είναι το Πανεπιστήμιο. Όταν παράγεται πολιτική από έξω προς τα μέσα, πρέπει με ένα τρόπο να παράγεται πολιτική και από μέσα προς τα έξω. Ο καλύτερος τρόπος να γίνει αυτό για μας, είναι μέσα από την ανώτερη συλλογική διαδικασία του Φ.Σ. τη Γενική Συνέλευση. Η συμφωνία με ένα πολιτικό μόρφωμα όμως, δεν πρέπει να γίνεται με βάση το κριτήριο της παρέας, των πελατειακών σχέσεων, και των Belvedere στο Caramela ή στο Socialista, αλλά με βάση τη στήριξη ενός πολιτικού σχεδίου. 

Κι αν δεν ψηφίσω στο Πολιτικό, χάλασε ο κόσμος;

Οι εκλογές καλώς ή κακώς (κακώς θα πούμε εμείς), είναι η μαζικότερη διαδικασία του φοιτητικού συλλόγου. Αυτή αποτελεί την αποτύπωση συσχετισμών μεταξύ των πολιτικών σχεδίων που αντιπαρατίθενται στο εσωτερικό των συλλόγων, ενώ παράλληλα η μάχη που δόθηκε πέρσι ενάντια σε μια ΔΑΠ που δεν ήθελε να υπάρχουν όργανα του Φ.Σ. με τη στάση της στις εκλογές, έδειξε τη σημασία που έχουν οι φοιτητικές εκλογές. Με την αποχή από αυτές δεν θα καταφέρει κανείς να τις σταματήσει και στην τελική έτσι αποφασίζουν οι άλλοι, ενώ ταυτόχρονα η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ θα καταφέρει να πάρει την αυτοδυναμία, που θα της παρέχει την ευκολία και την ευκαιρία να κάνει ότι θέλει στο σύλλογο. Για εμάς αυτό που έχει σημασία δεν είναι να βγαίνουν 5 παρατάξεις και σχήματα και να λένε ή να κάνουν τα δικά τους, αλλά πολύ περισσότερο να δηλώνει ο/η κάθε φοιτητής/-τρια πως θέλει να είναι το Πανεπιστήμιο και το μέλλον του, πράγμα που μπορεί να προκύψει μέσα από τις συλλογικές του διαδικασίες. 

Σε μία εποχή όπου οι καθεστωτικές δυνάμεις του ΤΙΝΑ, προβάλλουν το απολιτίκ, την εξαγορά μέσω σημειώσεων- λες και δεν μπορούμε να πάρουμε από οποιονδήποτε άλλο συμφοιτητή/- τριά μας-, και την κοινωνική ζωή στα μπουζούκια, σε μία εποχή όπου η απογοήτευση όλης της κοινωνίας έχει οδηγήσει στην αποστροφή από τις πολιτικές διαδικασίες και συγκεκριμένα τους/τις φοιτητές/-τριες και από τον φοιτητικό συνδικαλισμό, είναι αναγκαίο περισσότερο από ποτέ να δείχνουμε με κάθε τρόπο και σε κάθε τόνο ότι είμαστε εδώ. Είμαστε εδώ γιατί μας νοιάζει αν το Πανεπιστήμιο μας θα μας κατοχυρώνει επαγγελματικά δικαιώματα, αν θα έχει δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, αν θα ανταποκρίνεται στα συμφέροντά μας. Είμαστε εδώ, γιατί μας νοιάζει τι γίνεται στην κοινωνία όταν η εκάστοτε μνημονιακή κυβέρνηση κατά τις επιταγές της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, καταστρέφει την επαγγελματική μας προοπτική και κάθε ελπίδα για αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. 

Όπως και σε κάθε διαδικασία του φοιτητικού κινήματος, συμμετέχουμε μαζικά στις φοιτητικές εκλογές, ψηφίζουμε με αστυνομική ταυτότητα ή διαβατήριο και με το πάσο.

Στις φετινές Φοιτητικές Εκλογές στηρίζουμε, ψηφίσουμε το Ενωτικό ψηφοδέλτιο των ΡΑΣ ΕΑΑΚ & Αρ.Εν., την  Αριστερή Ανατρεπτική Συνεργασία

ΡΑΣ ΕΑΑΚ

Αρ. Εν. Πολιτικού

Read More

Για μια αναγκαια αριστερα

Σε μία συγκυρία όπου ανοίγονται συνεχώς νέα μέτωπα βάζοντας στο στόχαστρο την κοινωνική πλειοψηφία, είναι αναγκαία η συγκρότηση μίας εναλλακτικής αφήγησης, κόντρα στη λογική του ΤΙΝΑ, η οποία θα προκύπτει από την εξίσου αναγκαία συσπείρωση της ριζοσπαστικής αριστεράς σε μία σειρά από κοινωνικούς χώρους. Εκκίνηση της κουβέντας αυτής αποτέλεσε η παραδοχή ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ έχει υιοθετήσει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, σε απόλυτη ευθυγράμμιση με τις επιταγές των μηχανισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ που ερχόταν σε πλήρη ευθυγράμμιση με τα λαϊκά συμφέροντα. Πλέον βρισκόμαστε σε μία συνθήκη όπου η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει ψηφίσει τα μέτρα για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, έχει περικόψει πολλάκις μισθούς και συντάξεις, και πλέον οδεύει προς το 4^ο μνημόνιο, το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που καταστρατηγεί κάθε εργασιακό δικαίωμα όπως το γνωρίζαμε έως σήμερα και επιτίθεται ευθέως στις εργασιακές συνθήκες που θα κληθεί κυρίως η νέα γενιά να ζήσει. Το νέο νομοσχέδιο Γαβρόγλου για την Παιδεία έρχεται να συμπληρώσει το πάζλ των αναδιαρθρωτικών τομών και να συνδέσει ακόμα πιο στενά το χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας προφανώς όχι προς το συμφέρον της φοιτώσας νεολαίας.

Ακριβώς λόγω της αναγκαιότητας που επιτάσσει η παραπάνω συγκυρία, τα σχήματα της ριζοσπαστικής αριστεράς που δρουν στον κοινωνικό χώρο του Πολιτικού (Ρ.Α.Σ.-Ε.Α.Α.Κ., ΑΡ.ΕΝ.) αποφασίσαμε την περσινήχρονιά να προβούμε σε κοινή διαδικασία βάσης. Η διαδικασία αυτή, που είχε ξεκινήσει από πέρυσι, επιδιώξαμε φέτος να συνεχιστεί αλλά και να αναβαθμιστεί, για να προσπαθήσει να απαντήσει στις νέες προκλήσεις που γεννιούνται μέρα με τη μέρα. Με άλλα λόγια, θεωρούμε ότι τόσο οι εξελίξεις στο κεντρικοπολιτικό όσο και η αδυναμία της αριστεράς να συσπειρώσει σε ένα ενιαίο, εναλλακτικό και ηγεμονικό σχέδιο τον λαϊκό και νεολαιίστικο παράγοντα, μας φέρνουν αντιμέτωπους/-ες με την επιτακτικότητα, τα κομμάτια της δικιάς μας αριστεράς να προχωρήσουν σε βαθύτερο πολιτικό συντονισμό και να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους, με τα μάτια στραμμένα στους συλλόγους αλλά και στην κοινωνία γενικότερα. Ως σχήματα και στο παρελθόν έχουμε προβεί σε κινηματικό συντονισμό λόγω αναγκαιότητας της συγκυρίας, παρά τις διαφορές των πολιτικών μας σχεδίων και αφηγήσεων, μερικές από τις οποίες εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα και σήμερα. Επόμενο βήμα του συντονισμού αυτού, και μέσα σε ένα πλαίσιο μετατοπίσεων και συγκλίσεων που έχουν συμβεί στο εσωτερικό της αριστεράς τον τελευταίο καιρό, θεωρούμε ότι, οι διαφορές αυτές, αν και υπαρκτές δεν συνιστούν εμπόδιο στην εμβάθυνση του πολιτικού διαλόγου, αντίθετα μπορούν να είναι δημιουργικές και προωθητικές.

Η κοινή μας συμπόρευση βασίζεται πάνω σε κομβικά σημεία, όπως μπορεί να ήταν το προσφυγικό ζήτημα σε ένα προηγούμενο χρόνο με εντατικούς όρους, φέτος η αποστοίχιση των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων από το πτυχίο ή και η πάλη για δημοκρατία εντός των Φοιτητικών Συλλόγων με το σπάσιμο του αυθαίρετου lock out και η περσινή διασφάλιση της διεξαγωγής των Φοιτητικών Εκλογών με μία ΔΑΠ που ήταν αιτία να ακυρωθούν οι πρώτες και να κωλυσιεργηθούν οι δεύτερες. Όλα αυτά αποτελούν κοινή συνισταμένη για τα δύο σχήματα, μια αφήγηση που αφορά, τόσο την ευρύτερη μάχη ενάντια στον τρόπο με τον οποίο προδιαγράφεται το μέλλον μας, όσο και τη μάχη για ένα δημόσιο, δωρεάν, δημοκρατικό Πανεπιστήμιο. Με λίγα λόγια μιλάμε για ένα πολιτικό σχέδιο που επιδιώκει να απαντήσει από τη μία στο ερώτημα για μία ζωή που θα ορίζεται από τα ίδια τα κοινωνικά υποκείμενα, αφετέρου στο δικαίωμα να ορίζουμε εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες το πως θα σπουδάζουμε, κάτι το οποίο διασφαλίζεται μόνο μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες (Γενικές Συνελεύσεις) και το συλλογικό αγώνα που σίγουρα μπορεί να καταφέρει πολύ περισσότερα από ότι ο καθένας και η καθεμιά μόνος/-η του/της.

Με τον τρόπο αυτό, στοχεύουμε η αριστερά, τόσο σε ευρύτερο κοινωνικό όσο και σε φοιτητικό επίπεδο, να αποκτήσει την κοινωνική χρησιμότητα που θα πετύχει υλικές νίκες στο σήμερα και να εμβαθύνει τις ανασυνθετικές διεργασίες στο εσωτερικό της. Αυτό θα έχει νόημα ως μία εξώστρεφη διαδικασία, που δε θα αναλώνεται σε μία εσώστρεφη κουβέντα που αφορά μόνο τα ήδη οργανωμένα κομμάτια της φοιτητικής κοινότητας, αλλά πολύ περισσότερο μία αριστερά που αντιλαμβάνεται την ανάγκη να αποκτήσει επιτέλους ενιαίο βηματισμό, αποτελώντας τον ανασταλτικό και ανατρεπτικό παράγοντα στη νεοφιλελεύθερη επίθεση. Η από κοινού καθημερινή παρέμβασή μας στον κοινωνικό χώρο του Πολιτικού διαφαίνεται από τα ενιαία αγωνιστικά πλαίσια μέχρι και το Festival όλων των δυνάμεων του κτηρίου ΝΟΠΕ που αναφέρονται στην ριζοσπαστική αριστερά (των ΕΑΑΚ, της ΑΡΕΝ και του ΑΡΔΙΝ). Το 2ο κοινό φεστιβάλ μας, μάλιστα, θα διεξαχθεί Τετάρτη και Πέμπτη 10 και 11 Μαϊου. Όλη αυτή η προσπάθεια της σύγκλισης της δικής μας αριστεράς, όπως εξειδικεύεται και στον κοινωνικό χώρο του Πολιτικού αλλά και στο Πανεπιστήμιο συνολικά, για εμάς συνδέεται με την προσπάθεια ανασυγκρότησης των φοιτητικών συλλόγων. Αυτή η προσπάθεια μπορεί να αποτυπωθεί και μέσα από τη συγκρότηση του Πολιτιστικού- Πολιτικού στεκιού, όπως αυτό αποφασίστηκε μέσα από τη Γενική Συνέλευση του ίδιου του Φ.Σ. και λειτουργεί στη βάση μίας δικής του συνέλευσης, προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα άλλο πολιτιστικό παράδειγμα.  Αυτό με τη σειρά του στοχεύει στην εκ νέου συγκρότηση τη συλλογικής ταυτότητας των φοιτητών/-τριών, και στη δημιουργία ενός χώρου μέσα στη σχολή όπου θα μπορούμε να αλληλεπιδρούμε, κόντρα στη λογική του ατομικού δρόμου και του καριερισμού. Μέσα, λοιπόν, από την κοινή μας διαδικασία, που πήρε τη μορφή μίας αυθόρμητης και ειλικρινούς κουβέντας στη βάση της συν-αντίληψης που έχουμε για τη συγκυρία, και πολύ περισσότερο, μέσα από την κοινή παρέμβαση στον κοινωνικό μας χώρο, τη δημιουργία κοινών αναπαραστάσεων και τη μεταξύ μας ανάδραση επιχειρούμε να οικοδομήσουμε μία νέα ποιότητα συντροφικών σχέσεων, να δημιουργήσουμε νέες πολιτικές πρακτικές και, τελικά, να παράξουμε νέο πολιτικό προϊόν. 

Σε μία περίοδο, λοιπόν, που κυριαρχεί η λογική του ΤΙΝΑ, ο επιβιωτισμός και ο ατομικός δρόμος, δόγματα που εξειδικεύονται σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής, η αριστερά καλείται να συγκροτήσει το μέτωπο εκείνο που θα κινηθεί σε ρηξιακή κατεύθυνση με τις κυρίαρχες πολιτικές και την εναλλακτική αυτή αφήγηση που με όρους θετικού προτάγματος θα προσπαθήσει να εκφράσει τα κομμάτια εκείνα της κοινωνίας που συνεχώς αμφισβητούν την υπάρχουσα κατάσταση και τον τρόπο με τον οποίο αυτή διαμορφώνει τις ζωές μας.

Σε μία προσπάθεια ανοίγματος της κουβέντας για την ανασύνθεση της φοιτητικής αριστεράς, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση των σχημάτων ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ, ΑΡΔΙΝ στις 3 Μάη στις 17:00 μ.μ. στο κτήριο ΝΟΠΕ.

ΡΑΣ ΕΑΑΚ

Αρ. Εν. Πολιτικού

Read More