The future is now

Εργασιακό νομοσχέδιο!

Διανύοντας μία περίοδο όπου η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, κατά το δεύτερο χρόνο διακυβέρνησής της, φαίνεται πως έχει ενσωματωθεί πλήρως στις επιταγές του νεοφιλελεύθερου μπλοκ εντός και εκτός Ελλάδας, ενώ οι επιπτώσεις αυτών των πολιτικών μας χτυπάνε την πόρτα στο σήμερα. Τη δεδομένη συγκυρία, η παραπάνω διαπίστωση, αναφέρεται πιο συγκεκριμένα στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, αφενός, στους πλειστηριασμούς 1ης κατοικίας και αφετέρου στο επικείμενο προς εφαρμογή αντεργατικό νομοσχέδιο. Κι ενώ μέχρι τώρα βλέπουμε να ορθώνονται αντιστάσεις για τους πλειστηριασμούς μέσα από κινητοποιήσεις στα εφετεία ή απεργίες συμβολαιογράφων, που μπορούν να πετυχαίνουν νίκες, συνάμα πρέπει να αναλογιστούμε ποια θα είναι η απάντησή μας στα νέα εργασιακά μέτρα που θα πλήξουν όχι μόνο το δυναμικό εκείνο που βρίσκεται ήδη στην αγορά εργασίας, αλλά πολύ περισσότερο όλους εμάς, που ακόμα δεν έχουμε βγει στην παραγωγή.

Πρώτα απ’ όλα όμως, πρέπει να ξέρουμε σε ποια μέτρα θα κληθούμε να απαντήσουμε. Οι βασικοί κόμβοι που πλαισιώνουν λοιπόν, το αντεργατικό αυτό νομοσχέδιο είναι οι εξής:

•            Απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων: Ο εργοδότης δύναται να προβεί σε μαζικές απολύσεις χωρίς τον κίνδυνο οποιασδήποτε, ως προς αυτόν, κύρωσης.

•            Μείωση του κατώτατου μισθού και ρύθμισή του μέσω ατομικών συμβάσεων. Κατεύθυνση η οποία μας προϊδεάζει μάλιστα για το τι μπορεί να συμβαίνει παρακάτω με τις συλλογικές συμβάσεις.

•            Κατάργηση των επιδομάτων ή των προσαυξήσεων, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν προσπαθεί καν να διατηρήσει έστω ορισμένα μικροκίνητρα για τους/ τις εργαζομένους/-ες.

•            Ραγδαία συρρίκνωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών: Βάζει ισχυρότατους φραγμούς στο δικαίωμα της συλλογικής αντίστασης απέναντι σε οτιδήποτε καταβαραθρώνει τα εργασιακά κεκτημένα. Η προστασία από απολύσεις ή μεταθέσεις λόγω συνδικαλιστικής δράσης και οι άδειες που μπορεί να παίρνει κάποιος μαζί με την παράλληλη συγκρότηση ενός αυταρχικότατου θεσμικού πλαισίου για τις απεργίες, ολοκληρώνουν μία τεράστια οπισθοχώρηση στα εργασιακά κεκτημένα.

Η νέα γενιά που πλήττεται!

Η ολοένα μεγαλύτερα σκλήρυνση των συνθηκών εργασίας θα έρθει με αυτό το νομοσχέδιο, να απελευθερώσει τη δυνατότητα στην εργοδοσία (κράτους και ιδιωτικού τομέα), να ασυδοτεί έναντι των εργαζομένων πλέον με πλήρη νομιμοποίηση. Και η πραγματικότητα είναι, ότι αυτοί που θα δεχτούν την πιο κατακόρυφη επίθεση θα είναι η νέα γενιά που θα βγει στην αγορά εργασίας, δηλαδή εμείς οι νυν φοιτητές/ -τριες. Από εκεί που η φοιτώσα νεολαία, τα τελευταία χρόνια, λόγω της κρίσης, εμφάνιζε συνεχώς χαμηλότερες προσδοκίες, τώρα μάλλον μιλάμε για μία φοιτώσα νεολαία χωρίς προσδοκίες. Δεν είναι, εν τέλει, τυχαία η δημιουργία ενός μοντέλου φοιτητή/ -τριας που μαθαίνει να είναι ευέλικτος, ανταγωνιστικός και πειθαρχημένος σε τέτοιο βαθμό, ούτως ώστε να μπορεί να συμβαδίσει στους ταχείς ρυθμούς εντατικοποίησης αλλά και να μη ζητά πολλά-πολλά. Αυτό ακριβώς είναι και το μοντέλο του πειθήνιου, ευέλικτου εργαζομένου, που ενσωματώνει σαν κάτι φυσιολογικό την εκμετάλλευση του εργοδότη του, δεν αγωνίζεται για αυτά που του ανήκουν, προσπαθεί να είναι όλο και πιο αποδοτικός γιατί δεν του διασφαλίζεται από κάπου ότι θα μπορεί να κρατήσει τη δουλειά του. Τα μοντέλα αυτά φοιτητή/ εργαζομένου προλειαίνουν το έδαφος για απειροελάχιστες ελπίδες για επαγγελματική αποκατάσταση, την καταδίκη σε ένα καθεστώς ετεροαπασχόλησης ή ελαστασφάλειας με αποξηλωμένα εργασιακά δικαιώματα.

Η γενιά μας, δέχεται μία σειρά από τις πιο οξείες επιθέσεις σε επίπεδο προσδοκίας, επιβίωσης, διεκδίκησης- ακόμα και δικαιωμάτων που κάποτε θεωρούνταν κεκτημένα. Η νεολαία τίθεται για ακόμα μια φορά στο στόχαστρο των πιο σκληρών πολιτικών και φαίνεται πως προσπαθούν να τη σβήσουν από το χάρτη. Ας είναι η νεολαία, το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που πρωτοπόρο, αλλά και στο πλευρό του ευρύτερου λαϊκού κινήματος, θα κάνει ξεκάθαρο ότι δε θα συμβιβαστεί με μια ζωή χωρίς αξιοπρέπεια, με ένα μέλλον χωρίς προοπτική, με οτιδήποτε την καταδικάζει να ζήσει στην εξαθλίωση.

Η εργασιακή προοπτική στο Πολιτικό!

Σε μία τέτοια νέα συνθήκη καλείται να εναρμονιστεί και ο/η πολιτικάριος/ πολιτικάρια. Σε μία συνθήκη όπου το εργασιακό περιβάλλον σχεδιάζεται με πολύ κακούς όρους και δε δίνει το περιθώριο στη νεολαία να αναπνεύσει και να ελπίζει ότι το πτυχίο του θα του αρκεί για να έχει μία κάποια επαγγελματική προοπτική. Στο Πολιτικό συγκεκριμένα, η ανεργία συνολικά φτάνει το 95% και η μόνη ελπίδα για κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων ή πέφτει στο κενό και καταδικαζόμαστε στην ετεροαπασχόληση ή μπορεί να προέλθει από μεταπτυχιακά με δίδακτρα. Αυτό για το οποίο παλεύουν να μπλοκάρουν αυτή τη στιγμή οι φοιτητές/-τριες της Νομικής, στο δικό μας Τμήμα υφίσταται ήδη και έχει ένα νόημα να δούμε αν μπορούμε με αφορμή την κατάληψη της Νομικής να το επαναφέρουμε στο προσκήνιο και να το ανατρέψουμε. Η μόνη μας ελπίδα όπως συχνά λέμε από πέρυσι, είναι το επαγγελματικό δικαίωμα το οποίο ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να μας παρέχουν τα μαθήματα διδακτικής επάρκειας. Τα μαθήματα δηλαδή σύμφωνα με τα οποία οι απόφοιτοι της σχολής θα μπορούν να διδάξουν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (οικιακή οικονομία, κοινωνική θεωρία κ.λ.π.). Δυστυχώς όμως ο τρόπος με τον οποίο τα διδασκόμαστε δεν μας κατοχυρώνει απολύτως τίποτα. Η κουβέντα όμως έχει ανοίξει και η Σύγκλητος ήδη αναγκάστηκε να διασφαλίσει ορισμένα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία πρέπει να κατευθυνθούν όλα τα τμήματα:

·       ΟΧΙ δημιουργία ροών και κατευθύνσεων

·       ΕΝΤΟΣ του Προγράμματος Σπουδών

·       Ως υποχρεωτικά μαθήματα

·       ΧΩΡΙΣ απουσίες

·       Κατοχύρωση παιδαγωγικής επάρκειας

Αξιοσημείωτο παρόλα αυτά είναι, ότι στην τελευταία Γενική Συνέλευση Τμήματος που διεξήχθη, η κατεύθυνση που φαίνεται να έχει χαραχτεί δεν συμβαδίζει με την αντίστοιχη της Συγκλήτου, αφού προωθούνταν μια πρόταση η διδακτική να είναι προαιρετική, και τα μαθήματα στην καλύτερη περίπτωση να θεωρούνται επιλογής. Συνεπώς να μην έχει καν τη δυνατότητα να κατοχυρώσει ενιαία επαγγελματικά δικαιώματα σε όλους τους φοιτητές.

Σ’ ένα πλαίσιο, λοιπόν, που είτε ειδικά στη σχολή μας με ένα πτυχίο που δεν εγγυάται απολύτως τίποτα σε επίπεδο εργασιακής αποκατάστασης, ή με φαινόμενα εισαγωγής διδάκτρων στα μεταπτυχιακά προγράμματα, ή γενικά με το νέο εργασιακό νόμο να καταβαραθρώνει τα δικαιώματα μας σαν μελλοντικοί εργαζόμενοι, είναι αναγκαίο ο σύλλογος μας να συνεδριάσει και να οργανώσει τη δράση του ενάντια στην υποβάθμιση του πτυχίου του αλλά και της εργασίας του μετέπειτα.

ΡΑΣ ΕΑΑΚ

Αρ. Εν. Πολιτικού