Ενιαίο Αγωνιστικό Πλάισιο ΡΑΣ-ΕΑΑΚ & ΑΡΕΝ για τη Γ.Σ. του Φ.Σ.Πολιτικού 26/11

Από την προηγούμενη Γενική Συνέλευση έχουν συμβεί αρκετά σημαντικά και ποικίλα γεγονότα αναφορικά με το κεντρικοπολιτικό, όχι μόνο ωστόσο στα καθ’ ημάς που χαρακτηρίζονται από τις Μνημονιακές πολιτικές που σχετίζονται αυτή την περίοδο με την περιβόητη ανακεφαλοποίηση των τραπεζών, η οποία δεν αφορά στην ουσία τους υποτελείς αλλά μιλάμε για μία ακόμη αναδιανομή προς τους από πάνω, και συνάμα τους πλειστηριασμούς της 1^ης κατοικίας. Η μαζικότητα και ο παλμός της πανεργατικής απεργίας στις 12/11 , για εμάς, ανοίγει το δρόμο για την επανεμφάνιση του λαϊκού παράγοντα και υπό αυτό το πρίσμα καλείται νέα στις 3/12. Συνάματα.αυτές τις μέρες τέθηκαν πιο εμφατικά τα ζητήματα της τάξης πραγμάτων στη διεθνή πολιτική σκηνή, καθώς γίνεται αναδιανομή της ισχύος στο διεθνές σύστημα.

Όλα αυτά μπορούμε να τα αντιληφθούμε και υπό το πρίσμα μιας συνολικότερης κατεύθυνσης για ένταση της επιτήρησης και της πειθάρχησης της κοινωνίας μέσα από την περιστολή κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και ενίσχυσης της αυταρχικοποίησης τόσο εγχώρια όσο και διεθνώς∙ από το πιο μεγάλο που είναι το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης στο Παρίσι και την έκδοση των πέντε συλληφθέντων μέχρι το πιο καθημερινό, για μας, όπως είναι η εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών (βλ. fast-track εξεταστικές, κατάργησης διπλής εξεταστικής κτλ).

Για τα γεγονότα στο Παρίσι

Στις 13/11 οι βομβιστικές επιθέσεις και επιθέσεις αυτοκτονίας θα πρέπει να αναλυθούν στη βάση πολλαπλών διαιρετικών τομών όχι μόνο του 20^ου αιώνα, αλλά και των προηγούμενων αποικιοκρατικών εποχών. Έτσι, το ζήτημα περιπλέκεται καθώς πρόκειται για ιμπεριαλιστικούς πολέμους των εκάστοτε μεγάλων δυνάμεων στη Μέση Ανατολή, και όχι μόνο, πρόκειται για ζητήματα εσωτερικών διαιρετικών τομών εντός του αραβικού κόσμου, για το ερώτημα του αν πέτυχε το κίνημα του των Αδεσμεύτων και συνάμα οι αποκλεισμένοι, από το κοινωνικό κάδρο των ευρωπαϊκών μητροπόλεων, οι μετανάστες 2^ης και 3^ης γενιάς. Κι όλο αυτό διαπλέκεται σήμερα με τα πρωτοφανή μεγέθη προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη, και τα αντιδραστικά αντανακλαστικά που δημιουργούνται, στη βάση της ρητορείας περί εσωτερικού εχθρού και ανάπτυξης φοβικότητας προς το άλλο.

Το ερώτημα στο γιατί μία νέα γενιά, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε ως Γάλλοι πολίτες, στρέφεται στον ισλαμικό φονταμεταλισμό και στην χρήση του ίδιου του σώματος ως όπλου, μπορεί σε αδρές γραμμές να αναλυθεί στο ότι όταν οι αποκλεισμένοι δεν έχουν διέξοδο και όταν το κυρίαρχο πρότυπο της απόπολιτικής επικαθορίζει πλέον μεγάλα κομμάτια των κοινωνιών, στρέφονται προς το μεταφυσικό ως στοιχείο έμπνευσης και δημιουργίας σκοπού. Η απουσία πεδίου πολιτικής σύγκρουσης, η αίσθηση αδυναμίας μετασχηματισμού της κοινωνίας ανάγουν τη θρησκεία και τον φονταμενταλισμό σε κύριες πηγές επανανοηματοδότησης του κόσμου. Η γαλλική κοινωνία είναι μετααποικιακή. Οι μετανάστες βιώνουν σήμερα τον αποκλεισμό, την περιθωριοποίηση, αντιμετωπίζονται ως ξένοι και όχι ως Γάλλοι πολίτες. Το γαλλικό κοσμικό κράτος έχει δημιουργήσει μια ταυτότητα, την ταυτότητα του Γάλλου πολίτη, ο οποίος πιστεύει στο τρίπτυχο ''ελευθερία-ισότητα-αδελφότητα'', έχει απογυμνωθεί από οποιοδήποτε θρησκευτικό χαρακτηριστικό, η γαλλική είναι η μητρική του γλώσσα και γνωρίζει τη γαλλική ιστορία. Οι μετανάστες, όμως, δεν εντάσσουν τους εαυτούς τους σε αυτό το ταυτοτικό πλαίσιο. Βιώνουν, δηλαδή, ένα ταυτοτικό έλλειμμα που συμπληρώνεται από μια στροφή στον φονταμενταλισμό, από μια υπερεθνική θρησκευτική ταύτιση.

NOEXPO

Η χρήση ωστόσο της πειθάρχησης δε γίνεται μόνο υπό το φόβο του ISIS αλλά κυρίως, όπως πάντα γινότανε, υπό το φόβο του νεολαιίστικου ριζοσπαστισμού. Αυτό μας δείχνει και η περίπτωση της δίωξης των πέντε Ελλήνων φοιτητών από το ιταλικό σύστημα δικαιοσύνης αποκτά άλλο νόημα. Πιο συγκεκριμένα, την 1η Μαΐου 2015, πέντε φοιτητές συμμετείχαν στη διαδήλωση της εργατικής Πρωτομαγιάς στο Μιλάνο. Στις 2 Μαΐου, μια μέρα μετά τη διαδήλωση, οι φοιτητές προσήχθησαν από την ιταλική αστυνομία, όμως αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς να τους απαγγελθεί καμία κατηγορία. Έξι μήνες αργότερα, οι αρχές του Μιλάνου προχωρούν σε δίωξη δέκα διαδηλωτών της Πρωτομαγιάς σε Ιταλία και Ελλάδα, με αποτέλεσμα πέντε Έλληνες φοιτητές με λευκά ποινικά μητρώα να αντιμετωπίζουν Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης, διαδικασία που χρησιμοποιείται μόνο για υποθέσεις βαριάς εγκληματικότητας, όπως η σωματεμπορία και το εμπόριο ναρκωτικών. Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά σε μια πρωτοφανή προσπάθεια ποινικοποίησης της ελεύθερης έκφρασης και της πολιτικής δραστηριότητας. Σε συνολικό, ευρωπαϊκό επίπεδο, μοιάζει να αναδύεται μια νέα κανονικότητα, όπου το δόγμα της ασφάλειας επικαθορίζει με ακραία περιοριστικό τρόπο τη σημερινή τάξη πραγμάτων, η περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών παρουσιάζεται ως προϋπόθεση για την επιβίωση της δημοκρατίας, και η λογική της ευρείας αυταρχικοποίησης της συλλογικής ζωής επιβάλλεται από τα ευρωπαϊκά κράτη σαν μονόδρομος.

Για το δικό μας Δεκέμβρη

Πίσω στους δικούς μας αγώνες, οι Φοιτητικοί Σύλλογοι θα πρέπει και φέτος να δώσουν μαζικά το παρόν στην κινητοποίηση της 6^ης Δεκέμβρη, στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Η κρατική δολοφονία του Γρηγορόπουλου δεν πρέπει να ξεχαστεί. Η αυθαιρεσία και η κατάχρηση εξουσίας από πλευράς του ειδικού φρουρού Κορκονέα, το όπλο που το ίδιο το κράτος του έβαλε στο χέρι, θα πρέπει να καταγγέλλονται κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Αναφερόμαστε, γιατί ήταν η πρώτη δολοφονία που ως γενιά βιώσαμε τόσο κοντά σε όλα τα επίπεδα, και μάλιστα σε μία εποχή που η επίπλαστη ευημερία της ελληνικής κοινωνίας άρχισε πλέον να ξεθωριάζει γρήγορα, και προφανώς οι πρώτοι που θα την πληρώναμε ήμασταν εμείς, όπως και έγινε. Πολλώ δε μάλλον όταν επρόκειτο για μία γενιά όπου εκπαιδευόταν στη σχολική της ζωή για το μη ελεύθερο χρόνο, τη συνεχή ένταση του ανταγωνισμού και την συσσώρευση πτυχίων και βεβαιώσεων ποικίλων καταρτίσεων. Μία γενιά που η δολοφονία του Γρηγορόπουλου ήταν η θρυαλλίδα για μία εξέγερση ενάντια όχι μόνο στην καταστολή και στην δολοφονία, αλλά ενάντια σε ένα μέλλον που το βιώνουμε να έρχεται και να μη μας χωράει. Έτσι, λοιπόν, αυτές οι μέρες είναι δικές μας γιατί είναι του Αλέξη.

Οι εξεταστικές σε ένα Πανεπιστήμιο που μεταλλάσσεται

Η πειθάρχηση έρχεται εδώ και 5 χρόνια και στις Σχολές μας, μέσω των Νόμων Διαμαντοπούλου/ Αρβανιτόπουλου και την επικείμενη χάρτα εκπαίδευσης. Υιοθετώντας τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. για την τριτοβάθμια, όπως αυτές αποκρυσταλλώνονται στη συνθήκη της Μπολόνια, το Υπουργείο Παιδείας στοχεύει μέσω του εκπαιδευτικού μηχανισμού να δημιουργήσει το νέο μοντέλο εργαζομένου, που θα είναι πειθήνιος και θα δουλεύει με εντατικούς ρυθμούς. Η δε ευρύτερη κατάσταση της υψηλής ανεργίας, της ελαστικής και ανασφαλούς εργασίας, καθώς και της επιστημονικής μετανάστευσης δημιουργεί μια συνθήκη μειωμένης προσδοκίας στους νυν φοιτητές και δυνάμει εργαζόμενους σε σχέση με την εργασιακή τους προοπτική, διευκολύνοντας, έτσι, την υιοθέτηση αυτού του μοντέλου.

Υπό αυτό το πρίσμα, θεωρούμε ότι πρέπει να εξετάσουμε τόσο τον τρόπο διεξαγωγής των εξεταστικών και την εισαγωγή διδάκτρων στο μεταπτυχιακό μας, όσο και τον τρόπο λήψης αποφάσεων στο εσωτερικό του Πανεπιστημίου. Φέτος, με ανακοίνωση του τμήματος, επανερχόμαστε στο μοντέλο των εξεταστικών, όπως προκύπτουν από το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου. Εξεταστικές 3 εβδομάδων, με όριο εξέτασης τα 9 μαθήματα, με του χειμερινού εξαμήνου να εξετάζονται στην εξεταστική του Ιανουαρίου και του εαρινού σε αυτήν του Ιούνη. Άρα ξανά η μόνη διπλή εξεταστική: αυτή του Σεπτέμβρη. Όλο αυτό δημιουργεί μια ασφυκτική καθημερινότητα για τους φοιτητές, ιδιαίτερα για τους επί πτυχίω, η οποία καθημερινότητα παραγνωρίζει και τις αυξημένες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σήμερα οι φοιτητές, οι οποίοι μπορεί, για παράδειγμα, να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους.

Σε ό,τι αφορά δε την υλοποίηση αντιδραστικών ρυθμίσεων, αναφορικά με τον τρόπο λήψης αποφάσεων στο εσωτερικό του Πανεπιστημίου, αυτό αποκρυσταλλώνεται με την εκλογή ενός εκπροσώπου των φοιτητών ως μέλος της Γενικής Συνέλευσής του (ΓΣΤ). Μία ρύθμιση που παραγνωρίζει την ύπαρξη των αποφάσεων των Φοιτητικών Συλλόγων, μέσω των οργάνων τους, του Διοικητικού Συμβουλίου και πολύ περισσότερο της Γενικής τους Συνέλευσης. Αντίκειται δε, με τρόπο ουσιαστικό, στη δημοκρατία εντός του Πανεπιστημίου, καθότι αποκλείει και περιθωριοποιεί τους ίδιους τους Φοιτητικούς Συλλόγους από αποφασιστικές διαδικασίες των Ιδρυμάτων, που αφορούν και/κατά βάση αυτούς. Η φωνή των Φοιτητικών Συλλόγων δεν μπορεί να μεταβιβάζεται στα όργανα διοίκησης του Πανεπιστημίου δια αντιπροσώπων, αλλά μόνο δια της παρουσίας των ίδιων των Συλλόγων στις διαδικασίες και δια του δικαιώματός τους να παρεμβαίνουν και να ασκούν πιέσεις στη βάση των συλλογικών τους αποφάσεων.

Αν αυτό συνέβαινε, κατά τρόπο που οι αποφάσεις των Φοιτητικών Συλλόγων γίνονταν σεβαστές θα είχε ίσως αποφευχθεί και η πρόσφατη επιβολή διδάκτρων στα Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματός μας. Μια ρύθμιση που, δεδομένης της τεράστιας υποχρηματοδότησης των Ιδρυμάτων και των αντίστοιχων περικοπών στις φοιτητικές παροχές, μετακυλύει το κόστος σπουδών στους ίδιους τους φοιτητές και τις οικογένειές τους. Φυσικά, αν θέλουμε να κάνουμε λόγο για Δημόσια-Δωρεάν Παιδεία, τότε θα πρέπει να υπάρχει και η αντίστοιχη κεντρική πρόβλεψη για τέτοια ζητήματα, ώστε να μην καλούνται οι φοιτητές να δώσουν λύση στο οικονομικό αδιέξοδο των Ιδρυμάτων και φυσικά ούτε να εκχωρούνται πτυχές της δημόσιας λειτουργίας στην ιδιωτική πρωτοβουλία, που μόνο επιτείνει την οικονομική δυσπραγία τους.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

> Ανθρώπινους ρυθμούς εξεταστικής, διπλή για τους επί πτυχίω, κανένα όριο δήλωσης μαθημάτων. 

>Παρουσία των φοιτητών/τριών του Τμήματος στη ΓΣΤ και σεβασμό των συλλογικών αποφάσεων του Συλλόγου. Κανένας εκπρόσωπος των φοιτητών.
>Καμιά σκέψη για δίδακτρα στα ΠΜΣ.
>Τη μη έκδοση των 5 συναδέλφων μας στις ιταλικές αρχές.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

>Παρέμβαση και μεταφορά των αποφάσεων του ΦΣ στην επόμενη Γενική Συνέλευση Τμήματος για το ζήτημα της εξεταστικής και των διδάκτρων.
>Συμμετοχή του Συλλόγου στην πορεία ενάντια στην έκδοση των 5 συλληφθέντων, το Σάββατο, 12 η ώρα, στο Μοναστηράκι.
>Κλειστή σχολή και συμμετοχή του Συλλόγου στην πανεργατική απεργία στις 3/12,με προσυγκέντρωση στις 10:30 στο Μουσείο
>Συμμετοχή του Συλλόγου στην πρωινή κινητοποίηση της 6^ης Δεκέμβρη, στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, με προσυγκέντρωση στις 12:00 στα Προπύλαια

>Συμμετοχή του συλλόγου στη διαδικασία της Κοσμητεία, την Τρίτη 1/12 , 14:30

Read More

Να σας συστήσουμε τα δίδακτρα

Και αλλάζει η κυβέρνηση, αλλάζει και η εκπαίδευση. Χορτάσαμε υπουργούς, ο καθείς και με ένα διαφορετικό όραμα για την Παιδεία. Με όλα αυτά τα οράματα, βέβαια, να έχουν για κοινό παρονομαστή την ίδια την καταστροφή της Παιδείας και αποτέλεσμα τη σημερινή κατάσταση των Ιδρυμάτων. Οι ελλείψεις, που γνώρισαν και γνωρίζουν τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα της χώρας μας είναι, εν πολλοίς, γνωστές (λόγου χάρη σε εγκαταστάσεις, σε ανθρώπινο δυναμικό αλλά και παροχές όπως η σίτιση και η στέγαση έχουν γνωρίσει πολλά σκαμπανεβάσματα). Το προβληματικό σημείο, όμως, για τις ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας των τελευταίων ετών, δεν είναι ότι η κρατική χρηματοδότηση ολοένα και μειώνεται και έχει φέρει τα Ιδρύματα σε λειτουργικό αδιέξοδο, αλλά το γεγονός ότι τα ελληνικά Πανεπιστήμια δεν είχαν (και δεν έχουν) ακόμα εναρμονιστεί (πλήρως) με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις για την εκπαίδευση (βλ. συνθήκη Μπολόνια).

Το Υπουργείο Παιδείας, λοιπόν, και οι αγαστοί συνεργάτες του, δηλαδή Συμβούλια Ιδρύματος, Σύγκλητοι, Πρυτάνεις και φυσικά καθεστωτικές παρατάξεις (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) θεωρούν ότι όλες οι πληγές θα γιάνουν αν μοιάσουμε (από τη μία μέρα στην άλλη μάλλον) στο Κέιμπριτζ ή τη Σορβόννη. Και πώς θα γίνει αυτό; Μα, φυσικά, μέσω μιας εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, που θα προβλέπει εκχώρηση στην ιδιωτική πρωτοβουλία πολλών λειτουργιών του πανεπιστημίου, εντατικοποίηση των σπουδών και πλήρη εξατομίκευση (βλ. διάσπαση πτυχίων-εισαγωγή πιστωτικών μονάδων και ατομικού φακέλου προσόντων), που φυσικά θα συνεπάγεται και εξατομίκευση στην αγορά εργασίας (bye bye συλλογικές συμβάσεις εργασίας).

Σε αυτό, το σημείο να σας συστήσουμε και τα δίδακτρα! Μπορεί να τα έχετε απλώς ακουστά και να θεωρείτε ότι, εφόσον φοιτάτε σε ένα δημόσιο πανεπιστημιακό ίδρυμα, δε θα χρειαστεί και να τα γνωρίσετε. Κι όμως, κάνετε μεγάλο λάθος! Η συζήτηση γύρω από αυτά έχει ξεκινήσει ήδη από το 2011, αλλά εδώ και κάποιους μήνες έχουν αρχίσει να επιβάλλονται στο επίπεδο των μεταπτυχιακών, σαν αντιστάθμισμα στη μεγάλη υποχρηματοδότηση. Στο Τμήμα μας το ΠΜΣ Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών έχει δίδακτρα ύψους 1700 ευρώ, το ΠΜΣ Δημοσίου Δικαίου και Δημόσιας Πολιτικής 700 ευρώ και το ΠΜΣ Πολιτικής Επιστήμης και Κοινωνιολογίας 440 ευρώ ετησίως (με την ελάχιστη διάρκεια φοίτησης να είναι 2 έτη). Ίδια τύχη είχαν και πολλά μεταπτυχιακά προγράμματα άλλων σχολών, όπως για παράδειγμα της Νομικής και του Οικονομικού.

Και τελικά πού είναι το δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο; Με την επιβολή διδάκτρων να γίνεται εν μέσω καλοκαιριού και εν κρυπτώ από τους φοιτητές; Με το κράτος και τους φορείς του να αποποιούνται των ευθυνών τους και να μετακυλύουν το βάρος του λειτουργικού κόστους των Ιδρυμάτων στους φοιτητές και στις οικογένειές τους; Κανένας φοιτητής δε θα καλύψει από τη τσέπη του τη μείωση που υπέστη η χρηματοδότηση για την παιδεία (από 40 εκατομμύρια το 2009 έπεσε μόλις στα 9 εκατ. το 2015). Την ίδια στιγμή που οι οικογένειές μας έχουν υποστεί τεράστιες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις και καταβάλλουν υψηλότατη φορολογία. Οι ίδιες πολιτικές που σχεδόν αχρήστευσαν τα πτυχία μας και έκαναν απαραίτητα τα μεταπτυχιακά, οι ίδιες πολιτικές τώρα επιβάλλουν δίδακτρα σε αυτά, με στόχο να καλυφθούν τα κενά της χρηματοδότησης.

Για να μην επιτρέψουμε να καταπατηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης, για να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να καθορίσει το μέλλον μας χωρίς εμάς, για να μην επιτρέψουμε την περαιτέρω υποβάθμιση των Ιδρυμάτων , όλες και όλοι στη διεκδίκηση όσων μας αξίζουν συλλογικά και δυναμικά…

Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση
σχήμα της
Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης

Read More

Σκάσε και διάβαζε

“Καλούνται οι επί πτυχίω (9ου εξαμήνου και άνω) φοιτητές που χρωστούν έως 3 μαθήματα (χειμερινά - εαρινά) για τη λήψη του πτυχίου, να δηλώσουν σε αυτήν την φόρμα ΜΟΝΟ τα εαρινά μαθήματα ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΥΝ. Τα χειμερινά μαθήματα θα δηλωθούν κανονικά στην πλατφόρμα my-studies.

Η παρούσα δήλωση πρέπει να κατατεθεί στη θυρίδα της γραμματείας από 16/11/2015 - 13/12/2015 κάθε Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή και ώρες 10:00 – 13:00.”

Με αυτή την ανακοίνωση, το τμήμα ουσιαστικά ενημερώνει τους φοιτητές ότι η επικείμενη εξεταστική θα είναι διπλή μόνο για όλους όσοι χρωστούν εώς και τρία μαθήματα. Για να το πούμε απλά, αν κάποιος χρωστάει τέσσερα, πέντε ή και παραπάνω μαθήματα οφείλει να περιμένει μέχρι την εαρινή εξεταστική τον Ιούλιο, για να καταφέρει να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Η πραγματικότητα είναι , ότι τέτοιου τύπου κινήσεις του τμήματος δεν πέφτουν ως κεραυνοί εν αιθρία. Αντιθέτως, τα τελευταία χρόνια είναι σαφές ότι τόσο από πλευράς τμήματος όσο και από πλευράς υπουργείου μπαίνει μία κατεύθυνση συμπύκνωσης της διάρκειας των εξεταστικών περιόδων -σε πολλούς από εμάς είναι ακόμα νωπές οι μνήμες των εξεταστικών 2,5 εβδομάδων- καθώς και μία κατεύθυνση επιβολής προαπαιτουμένων για να μπορούν οι φοιτητές να εξετάζονται και να περνούν μαθήματα (βλέπε συνεχώς διογκούμενες ύλες, υποχρεωτικές εργασίες για να εξεταστείς σε κάποιο μάθημα, υποχρεωτική παρουσία σε μαθήματα κτλ).

Οι κατευθύνσεις αυτές αποτυπώνονται σε όλα τα νομοσχέδια που έχουν κατατεθεί και ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια, όπως αυτά των Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου και έπεται να αποτυπωθούν με ακόμα πιο οξύ τρόπο την άνοιξη όπου αναμένεται να κατατεθεί το νέο νομοσχέδιο για την εκπαίδευση από το νέο υπουργό Παιδείας Φίλη. Πιο συγκεκριμένα, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σε όλα τα προαναφερθέντα νομοσχέδια προβλεπόταν η επιβολή αλυσίδων μαθημάτων, οι διαγραφές φοιτητών στα ν+2 χρόνια κοκ. Όλα τα παραπάνω, για εμάς αποδεικνύουν ότι η κίνηση του κράτους αυτή τη στιγμή στοχεύει -μεταξύ άλλων- στο να εντατικοποιήσει τον ρυθμό σπουδών των φοιτητών, στο να δημιουργήσει, με λίγα λόγια, μία πολύ “σφιχτή” φοιτητική καθημερινότητα. Μια φοιτητική καθημερινότητα που θα αρχίζει και θα τελειώνει σε πολύωρες παρακολουθήσεις μαθημάτων, σε non-stop εκπονήσεις εργασιών, στην κάλυψη υπέρογκων υλών. Προφανώς αυτή η κίνηση δεν είναι κάποιο “βίτσιο” ή κάποια παραξενιά του υπουργείου και της κυβέρνησης, αλλά έχει μία πολύ σαφή στόχευση και αυτή είναι η διαμόρφωση μίας συγκεκριμένης κουλτούρας για τους φοιτητές που θα απαντά στις σημερινές συνθήκες εργασίας. Πιο απλά, οι φοιτητές θα συνηθίζουν ήδη από τώρα στο να προσαρμόζονται σε ένα πλήρως εντατικοποιημένο πρόγραμμα είτε αυτό εμφανίζεται με τη μορφή συμπυκνωμένων και βραχείων εξεταστικών είτε –μελλοντικά- υπό τη μορφή 12ωρης συνεχόμενης εργασίας, χωρίς να σηκώνουν κεφάλι.

Για μας είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητο ότι οι εξεταστικές περίοδοι πρέπει να είναι “πλατιές” σε διάρκεια και , άρα , διπλές με το σύνολο των φοιτητών να μπορεί να εξετάζεται σε όσα μαθήματα επιθυμεί , ανεξαρτήτως εξαμήνου. Ειδικά σε μία περίοδο πρωτοφανούς οικονομικής ύφεσης και φτωχοποίησης του συνόλου της κοινωνίας, δεν θα επιτρέψουμε οι συμφοιτητές μας -και ειδικά εκείνοι από την επαρχία- να συντηρούν σπίτια και να πληρώνουν ενοίκια μέχρι το καλοκαίρι μόνο και μόνο γιατί δεν τους δίνεται η δυνατότητα να δώσουν όσα μαθήματα επιθυμούν έτσι ώστε να ολοκληρώσουν εγκαίρως τις σπουδές τους. Διεκδικούμε έναν ανθρώπινο ρυθμό σπουδών όπου κανένας φοιτητής δεν θα εξοντώνεται φυσικά και ψυχολογικά προκειμένου να αποσπάσει ένα πτυχίο, πόσο μάλλον, σε μία συγκυρία όπου η ένταξη στην αγορά εργασίας με αξιοπρεπείς συνθήκες αποτελεί την εξαίρεση και όχι τον κανόνα. Απέναντι στη συλλογική κατάθλιψη στην οποία μας υποβάλλουν οι μνημονιακές πολιτικές κυβέρνησης και τρόικα, να προτάξουμε τους συλλογικούς αγώνες και , σε τελική ανάλυση, τις συλλογικές μας νίκες. 

Ρ.Α.Σ.- Ε.Α.Α.Κ.

Read More