Παρόλο
που οι εξελίξεις τρέχουν με ραγδαίους ρυθμούς το τελευταίο διάστημα,
παρατηρείται μία ολοένα και μεγαλύτερη απάθεια από μέρους του φοιτητικού
σώματος, μία τάση εγκατάλειψης των συλλογικών διαδικασιών και μια στροφή προς
τον ατομισμό. Το δημόσιο ελληνικό πανεπιστήμιο δέχεται μία πραγματικά ολομέτωπη
επίθεση, ξεκινώντας από τις συγχωνεύσεις/καταργήσεις τμημάτων ή αλλιώς σχέδιο «Αθηνά»,
τους εσωτερικούς κανονισμούς μέχρι τη μετακύλυση του κόστους σπουδών στις
πλάτες των φοιτητών (σίτιση , στέγαση , συγγράμματα) και την εισαγωγή
αυταρχικότερων διοικήσεων (βλ. Συμβούλια Ιδρύματος). Μπροστά στα ζητήματα αυτά
παράλληλα με τις ευρύτερες αναταραχές που δημιουργούνται εξαιτίας των επιλογών της
κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ , οι φοιτητές αντί να κινητοποιηθούν και να γυρίσουν πίσω
στις συλλογικές διαδικασίες των φοιτητικών τους συλλόγων , συχνά περιορίζονται
στο να διατυπώνουν απόψεις μέσω διαδικτύου και να υπογράφουν αιτήσεις για
ανοιχτά-κλειστά πανεπιστήμια.
Μέσα
σε αυτό το πλαίσιο, αξίζει να δούμε γιατί η γενική συνέλευση πρέπει να
επανακτήσει τον μαζικό της χαρακτήρα και γιατί , εν τέλει, είναι και η πλέον κατάλληλη
διαδικασία για να ανοίγονται , να συζητιούνται και να αντιμετωπίζονται ζητήματα
σχετικά τόσο με την εκπαίδευση , όσο και με ευρύτερη πολιτική, κοινωνική και
οικονομική κατάσταση της χώρας.
1. Η Γενική Συνέλευση είναι ένα
αμεσοδημοκρατικό όργανο του προάγει τη δημοκρατία στο εσωτερικό του φοιτητικού
συλλόγου. Λειτουργεί από τα κάτω, καλώντας όλους τους φοιτητές να λάβουν
αποφάσεις για ζητήματα που αφορούν τους ίδιους, αποτελώντας παράλληλα όχημα
έκφρασης των διαφορετικών πολιτικών αντιλήψεων και τοποθετήσεων . Στη
διαδικασία της γενικής συνέλευσης τοποθετούνται οι πολιτικές δυνάμεις που
παρεμβαίνουν στο σύλλογο αλλά και όσοι φοιτητές θέλουν να συμβάλουν σε αυτή τη
διαδικασία λέγοντας την άποψή τους. Πιο συγκεκριμένα, η γενική συνέλευση δεν
πρέπει να καταντήσει μία πασαρέλα παρατάξεων και σχημάτων , ούτε να παίρνει τη
μορφή δελτίου ειδήσεων των 20:00. Αντίθετα, οι ίδιοι οι φοιτητές θα πρέπει να
αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα να συμμετέχουν και να παρεμβαίνουν με
τοποθετήσεις και ερωτήσεις σε αυτή. Η συνέλευση, λοιπόν, είναι και πρέπει να
είναι το ανώτατο όργανο του φοιτητικού συλλόγου, το οποίο μάλιστα όχι μόνο θα
ανοίγει το πεδίο της συζήτησης - και συχνά της αντιπαράθεσης- αλλά θα λαμβάνει
και ουσιαστικές αποφάσεις που θα καθορίζουν τη στάση του συλλόγου πάνω στα
ζητήματα της συγκυρίας. Με λίγα λόγια , είναι εκείνο ακριβώς το χρήσιμο
εργαλείο που έχει στα χέρια του ο φοιτητικός σύλλογος για να συζητά και να
αποφασίζει για τα θέματα που τον αφορούν άμεσα.
2. Ένας ακόμη βασικός ρόλος της συνέλευσης είναι να
συμβάλλει και στην πολιτικοποίηση των φοιτητών , εμβαθύνοντας την πολιτική μας
σκέψη και αναβαθμίζοντας τα ερωτήματα μας. Άλλωστε η πολιτική υπάρχει είτε με
εμάς είτε χωρίς εμάς για εμάς. Παράλληλα, αποτελεί εκείνο το μέσο που δύναται
να συνδέει την κίνηση του υπουργείου σε ότι αφορά τα πανεπιστήμια και την
εκπαιδευτική αναδιάρθρωση με την πολιτική που εφαρμόζεται ευρύτερα στην
κοινωνία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι διαθεσιμότητες - απολύσεις των
διοικητικών υπαλλήλων οι οποίες αφενός υποβαθμίζουν τα ιδρύματα συντελώντας στην
περαιτέρω εφαρμογή του ν. Διαμαντοπούλου , αφετέρου είναι άλλη μια εικόνα από το
μέλλον για την εργασιακή κατάσταση που θα βρεθεί η νεολαία μετά το πανεπιστήμιο.
3. Τέλος, οι γενικές συνελεύσεις έρχονται να σπάσουν στην
πραγματικότητα κάθε ατομικιστική αντίληψη, αναδεικνύοντας ακριβώς πως μόνο ο
συλλογικός δρόμος μπορεί να αποβεί νικηφόρος . Μέσω των συνελεύσεων εγγράφεται
στους φοιτητές ότι πρέπει και μπορούν να συζητούν , να αποφασίζουν και να δρουν
συλλογικά και όχι ο καθένας μόνος. Απέναντι στο διαλυμένο πανεπιστήμιο και στην
εργασιακή προοπτική που μας ετοιμάζουν, εμείς οφείλουμε να απαντάμε με τις συλλογικές
μας διαδικασίες, τις συλλογικές μας αποφάσεις!
Η
απομαζικοποίηση των γενικών συνελεύσεων, επομένως, μας στερεί ένα βασικό
δικαίωμα που έχουμε κατακτήσει ως μέλη φοιτητικού συλλόγου : να αποφασίζουμε
εμείς - ή έστω να ασκούμε πιέσεις- για θέματα που αφορούν εμάς τους ίδιους. Και
δεν είναι λίγα τα παραδείγματα που φοιτητικοί σύλλογοι με αγωνιστικές αποφάσεις
γενικών συνελεύσεων και κινητοποιήσεις προσπάθησαν και τελικά κατάφεραν να
ανατρέψουν νόμους που υποβάθμιζαν στο πλήρες του το ελληνικό πανεπιστήμιο. Από
τις νίκες του 2006-2007 όπου ανετράπη ο νόμος Γιαννάκου, τις καταλήψεις του
2011 μέχρι και τις δικιές μας περσινές κινητοποιήσεις με την εξαίρεση της φιλοσοφικής
από το σχέδιο «Αθηνά», οι γενικές συνελεύσεις λειτουργούσαν ως εκείνο το
μοναδικό όχημα που κινητοποιούσε φοιτητές και εμπόδιζε το υπουργείο να διαλύσει
κάθε έννοια δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου.
Υπ'
αυτή την έννοια, καλούμε όλο το φοιτητικό σύλλογο να προσέλθει αύριο , Τετάρτη, ώρα 14:00 , στη Γενική Συνέλευση
Πολιτικού Νομικής που θα διεξαχθεί στο Παιδαγωγικό (Ναυαρίνου 13).
Συζητάμε και αποφασίζουμε για την στάση μας σχετικά με την απεργία των
διοικητικών και το ρόλο των φοιτητών και του φοιτητικού κινήματος σε αυτή την
κατάσταση, για τη συμπλήρωση 40 χρόνων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου τη στιγμή
που επιχειρείται να διαγραφεί από την συλλογική μνήμη κάθε έννοια αγώνα,
διεκδίκησης και τη βάρβαρη εισβολή των ΜΑΤ στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ.
Να ξανακάνουμε τις γενικές συνελεύσεις όπλο
στα χέρια των φοιτητών ενάντια σε όσους αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς,
ενάντια σε εκείνους που θέλουν μια γενιά υποταγμένη και φιμωμένη!
Ριζοσπαστική Αριστερή
Συσπείρωση
σχήμα της Ε.Α.Α.Κ.
