ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΡΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΗΜΕΡΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΑΑΚ
Αναμφισβήτητα διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία, ο χώρος της εργασίας και της εκπαίδευσης δέχονται πρωτοφανή επίθεση με κύριο πρόσχημα την κρίση. Η κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας την εντεινόμενη κοινωνική δυσφορία λόγω του χαρακτήρα των μέτρων, προσπαθεί να συγκρατήσει τα χαλινάρια της κοινωνικής συνοχής, προτάσσοντας κυρίως το ιδεολόγημα της ‘‘εθνικής ενότητας’’ και το ‘‘κοινό καλό’’. Σε αντίρροπη κατεύθυνση από αυτή του κεφαλαίου και των πολιτικών εκφραστών του, οι αντιστάσεις απ’ την πλευρά των εργαζομένων δυστυχώς είναι λίγες και αναντίστοιχες. Η καθεστωτική αριστερά έχοντας δώσει πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης στο πολιτικό σύστημα είτε προτείνει αδιέξοδες, μισές λύσεις, βαδίζοντας ταυτόχρονα στο δρόμο της περιχαράκωσης, δηλώνοντας πως ο μόνος τρόπος είναι να «διορθώσεις την ψήφο σου» (ΚΚΕ), είτε πνίγεται στις αντιφάσεις της μεταξύ κινηματισμού και κυβερνητισμού (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), και δεν θέλει να αντιληφθεί ότι ο δρόμος της ανατροπής περνάει μέσα από τη ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το αντικειμενικό λοιπόν πολιτικό κενό που δημιουργείται καλείται να καλύψει ο χώρος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Έτσι, στο βαθμό που μας αντιστοιχεί και χωρίς μικρομεγαλισμούς, οι ευθύνες φοιτητών και εργαζομένων αυξάνονται. Τα ΕΑΑΚ και o xώρος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς μπορούν και πρέπει να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να δώσουν ηχηρή πολιτική απάντηση στην επιχειρούμενη ολομέτωπη επίθεση. Κάπως έτσι, η ανάγκη για αναβαθμισμένη πολιτική απάντηση εκ μέρους μας, συσπειρώνοντας το κόσμο της εκπαίδευσης και της εργασίας σκιαγραφείται κάτι περισσότερο από επιτακτική.
Στα καθ’ ημάς, είναι σαφές και αναγνωρισμένο από όλους ότι οι διαδικασίες ΕΑΑΚ αλλά και πιο συγκεκριμένα το πανελλαδικό διήμερο των σχημάτων είναι διαδικασίες ελλειμματικές, δυσλειτουργικές και εν τέλει σ’ ένα βαθμό αναποτελεσματικές και αναντίστοιχες των πολιτικών δυνατοτήτων μας και των ευθυνών μας. Η ανάγκη έτσι για ποιοτική αναβάθμιση των διαδικασιών μας πρέπει όχι μόνο να κρίνεται αυτονόητη, αλλά και να μας οδηγεί σε πρωτοβουλίες προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση. Σίγουρα η πολιτική αυτονομία και ανεξαρτησία των σχημάτων αποτελεί όχι μόνο κεκτημένο των σχημάτων, αλλά και αναγκαιότητα σε σχέση με την αποτελεσματικότερη προάσπιση των πληττόμενων φοιτητικών συμφερόντων. Σε αυτά τα πλαίσια ως ΡΑΣ-ΕΑΑΚ προτείνουμε αλλαγές στη διήμερη πανελλαδική διαδικασία, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι διαδικασίες πρέπει:
α) να αποτελούν πρόσφορο πεδίο πολιτικών ζυμώσεων, μετατοπίσεων, πραγματικών συγκλίσεων και εν τέλει πολιτικά γόνιμων συζητήσεων. Η αντιμετώπιση του διημέρου σα συνεύρεση των αντιπροσώπων των σχημάτων με προεξοφλημένες τοποθετήσεις δεν προωθεί την πολιτική σύγκλιση, δεν αναβαθμίζει την κουβέντα και το ρόλο των σχημάτων.
β) να δίνουν τη δυνατότητα πολιτικής έκφρασης και ανταλλαγής εμπειριών μεταξύ των σχημάτων, με στόχο τη χάραξη συνολικών κατευθυντήριων μέσα απ’ τις οποίες τα σχήματα ενοποιημένα θα βαδίσουν μαχητικά το επόμενο διάστημα.
γ) να αναζητούν την εμπλοκή όλου του δυναμικού με καθοριστικό τρόπο στις διαδικασίες, τη συζήτηση και την κατάληξη του διημέρου. Πρωτεύοντα ρόλο πρέπει να αποκτήσουν τα σχήματα τόσο κατά τη διάρκεια όσο και πριν και μετά το διήμερο. Η συμβολή ενός σχήματος δεν μπορεί να εξαντλείται στο 10λεπτο της τοποθέτησης και μετά να παραμένει παθητικός θεατής της διαδικασίας, αλλά να έχει ενεργό ρόλο συμβάλλοντας στην προετοιμασία, την διαδικασία και την κατάληξη του διημέρου. Σε αυτά τα πλαίσια, η πολιτική και κινηματική απόφαση του διημέρου πριν και κατά τη διάρκεια του πρέπει να είναι υπόθεση του κάθε σχηματία, του κάθε ανεξάρτητου και οργανωμένου αγωνιστή.
Υπό αυτό το πρίσμα και σε αυτή τη κατεύθυνση προτείνουμε κάποιες αλλαγές για τη ποιοτική αναβάθμιση των διαδικασιών ΕΑΑΚ:
• Προδιημερικός διάλογος: Δεν είναι δυνατόν να διεξάγεται η πανελλαδική διαδικασία χωρίς να γνωρίζει το δυναμικό των σχημάτων τι θα συζητηθεί, ενώ ταυτόχρονα τα τετρασέλιδα να μοιράζονται τη τελευταία κυριολεκτικά στιγμή και επί των οποίων τα σχήματα θα πρέπει να τοποθετηθούν. Θα μπορούσε επιπροσθέτως να πραγματοποιείται (αν αυτό είναι εφικτό) μια συζήτηση πριν το διήμερο μεταξύ σχημάτων ανά τόπους ή σχολές.
• Ανάρτηση προτεινόμενων τετρασέλιδων στο διαδίκτυο: Τα σχήματα που καταθέτουν τετρασέλιδα ή οποιοδήποτε άλλο κείμενο για επεξεργασία στο διήμερο να αναλαμβάνουν την ευθύνη ανάρτησης τους (ένα εύλογο διάστημα πριν το διήμερο) στο διαδικτυακό blog τους, ώστε να μπορούν τα σχήματα να ξέρουν τα θέματα που έχουν ανοίξει. Τα τετρασέλιδα πρέπει να αποτελούν πραγματικό πεδίο πολιτικών ζυμώσεων μέσα στα σχήματα και άρα σημαντικό κομμάτι της κουβέντας του διημέρου. Σ’ αυτή την κατεύθυνση, είναι απόλυτα θεμιτό όσο το δυνατόν περισσότερα σχήματα να γράφουν κείμενα για διάφορα ζητήματα (π.χ. για το ασφαλιστικό, την αριστερά, το περιβάλλον, το πανεπιστήμιο, τις μορφές οργάνωσης του φ.κ. κλπ) συμβάλλοντας με αυτό τον τρόπο στο διάλογο και τη συζήτηση του διημέρου. Τα κείμενα θα μπορούσαν επίσης να διακινούνται με οργανωμένο τρόπο με εσωτερικό δελτίο ή μέσω των μέιλ των σχημάτων.
• Ανθρώπινες διαδικασίες: Οι διαδικασίες να ξεκινούν νωρίς το μεσημέρι, ώστε στις 1-2 το βράδυ να έχουν καταλήξει. Η εικόνα που αντικρίζει κανείς τα χαράματα με άδεια έδρανα, συντρόφους να κοιμούνται και άλλους να τοποθετούνται απελπισμένοι είναι πλέον μόνιμη εικόνα, που σίγουρα δεν παραπέμπει σε ζωντανή διαδικασία μάχιμου φοιτητικού πολιτικού χώρου.
• Πραγματική αμεσοδημοκρατία: Είναι απαράδεκτο να μην παίρνουν το λόγο σχήματα εξαιτίας δευτερολογιών και τριτολογιών άλλων σχημάτων, ενώ την ίδια στιγμή να βγαίνουν από τη λίστα των ομιλητών σχήματα που δεν έχουν τοποθετηθεί ποτέ. Να υπάρχει αφενός, συγκεκριμένος αριθμός σχημάτων που τοποθετούνται κάθε μέρα (πχ.30) και αφετέρου, λίστα η οποία θα δίνει προτεραιότητα σε σχήματα, τα οποία δεν κατόρθωσαν ή γενικότερα δεν συνηθίζουν να τοποθετούνται για διάφορους λόγους σε προηγούμενα διήμερα.
Τα παραπάνω αποτελούν βήματα για μία διαδικασία που θα υπηρετεί την βαθύτερη ενοποίηση των σχημάτων και τη δημοκρατικότερη λειτουργία του διημέρου με την εμπλοκή όλου του δυναμικού, που εν τέλει θα συμβάλλει στην όσο το δυνατόν πιο προετοιμασμένη και αποτελεσματική απάντηση από μεριάς μας απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Τα ερωτήματα που μπαίνουν αυτή την περίοδο είναι ιστορικά και τα σχήματα πρέπει να είναι σε θέση να απαντήσουν από τη σκοπιά μιας ριζοσπαστικής πολιτικής μέσα στα πανεπιστήμια, να δεχτούν την πρόκληση να γίνουν η εμπροσθοφυλακή του νεολαιίστικου κινήματος στρέφοντας τα μάτια στην κοινωνία (όπως το ’06-’07, το Δεκέμβρη του ’08 κτλ). Έτσι καταλήγοντας, το κείμενο αυτό σκοπό έχει πέρα από το να προτείνει συγκεκριμένες λύσεις για τις προβληματικές των διαδικασιών μας, να ανοίξει έναν ειλικρινή και επί της ουσίας διάλογο μέσα στο αμφιθέατρο των σχημάτων της ΕΑΑΚ για το πώς τα σχήματα πρέπει να συζητάνε και τελικά να βγαίνουν μπροστά ακόμα πιο μάχιμα, ακόμα πιο ελπιδοφόρα.
Στα καθ’ ημάς, είναι σαφές και αναγνωρισμένο από όλους ότι οι διαδικασίες ΕΑΑΚ αλλά και πιο συγκεκριμένα το πανελλαδικό διήμερο των σχημάτων είναι διαδικασίες ελλειμματικές, δυσλειτουργικές και εν τέλει σ’ ένα βαθμό αναποτελεσματικές και αναντίστοιχες των πολιτικών δυνατοτήτων μας και των ευθυνών μας. Η ανάγκη έτσι για ποιοτική αναβάθμιση των διαδικασιών μας πρέπει όχι μόνο να κρίνεται αυτονόητη, αλλά και να μας οδηγεί σε πρωτοβουλίες προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση. Σίγουρα η πολιτική αυτονομία και ανεξαρτησία των σχημάτων αποτελεί όχι μόνο κεκτημένο των σχημάτων, αλλά και αναγκαιότητα σε σχέση με την αποτελεσματικότερη προάσπιση των πληττόμενων φοιτητικών συμφερόντων. Σε αυτά τα πλαίσια ως ΡΑΣ-ΕΑΑΚ προτείνουμε αλλαγές στη διήμερη πανελλαδική διαδικασία, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι διαδικασίες πρέπει:
α) να αποτελούν πρόσφορο πεδίο πολιτικών ζυμώσεων, μετατοπίσεων, πραγματικών συγκλίσεων και εν τέλει πολιτικά γόνιμων συζητήσεων. Η αντιμετώπιση του διημέρου σα συνεύρεση των αντιπροσώπων των σχημάτων με προεξοφλημένες τοποθετήσεις δεν προωθεί την πολιτική σύγκλιση, δεν αναβαθμίζει την κουβέντα και το ρόλο των σχημάτων.
β) να δίνουν τη δυνατότητα πολιτικής έκφρασης και ανταλλαγής εμπειριών μεταξύ των σχημάτων, με στόχο τη χάραξη συνολικών κατευθυντήριων μέσα απ’ τις οποίες τα σχήματα ενοποιημένα θα βαδίσουν μαχητικά το επόμενο διάστημα.
γ) να αναζητούν την εμπλοκή όλου του δυναμικού με καθοριστικό τρόπο στις διαδικασίες, τη συζήτηση και την κατάληξη του διημέρου. Πρωτεύοντα ρόλο πρέπει να αποκτήσουν τα σχήματα τόσο κατά τη διάρκεια όσο και πριν και μετά το διήμερο. Η συμβολή ενός σχήματος δεν μπορεί να εξαντλείται στο 10λεπτο της τοποθέτησης και μετά να παραμένει παθητικός θεατής της διαδικασίας, αλλά να έχει ενεργό ρόλο συμβάλλοντας στην προετοιμασία, την διαδικασία και την κατάληξη του διημέρου. Σε αυτά τα πλαίσια, η πολιτική και κινηματική απόφαση του διημέρου πριν και κατά τη διάρκεια του πρέπει να είναι υπόθεση του κάθε σχηματία, του κάθε ανεξάρτητου και οργανωμένου αγωνιστή.
Υπό αυτό το πρίσμα και σε αυτή τη κατεύθυνση προτείνουμε κάποιες αλλαγές για τη ποιοτική αναβάθμιση των διαδικασιών ΕΑΑΚ:
• Προδιημερικός διάλογος: Δεν είναι δυνατόν να διεξάγεται η πανελλαδική διαδικασία χωρίς να γνωρίζει το δυναμικό των σχημάτων τι θα συζητηθεί, ενώ ταυτόχρονα τα τετρασέλιδα να μοιράζονται τη τελευταία κυριολεκτικά στιγμή και επί των οποίων τα σχήματα θα πρέπει να τοποθετηθούν. Θα μπορούσε επιπροσθέτως να πραγματοποιείται (αν αυτό είναι εφικτό) μια συζήτηση πριν το διήμερο μεταξύ σχημάτων ανά τόπους ή σχολές.
• Ανάρτηση προτεινόμενων τετρασέλιδων στο διαδίκτυο: Τα σχήματα που καταθέτουν τετρασέλιδα ή οποιοδήποτε άλλο κείμενο για επεξεργασία στο διήμερο να αναλαμβάνουν την ευθύνη ανάρτησης τους (ένα εύλογο διάστημα πριν το διήμερο) στο διαδικτυακό blog τους, ώστε να μπορούν τα σχήματα να ξέρουν τα θέματα που έχουν ανοίξει. Τα τετρασέλιδα πρέπει να αποτελούν πραγματικό πεδίο πολιτικών ζυμώσεων μέσα στα σχήματα και άρα σημαντικό κομμάτι της κουβέντας του διημέρου. Σ’ αυτή την κατεύθυνση, είναι απόλυτα θεμιτό όσο το δυνατόν περισσότερα σχήματα να γράφουν κείμενα για διάφορα ζητήματα (π.χ. για το ασφαλιστικό, την αριστερά, το περιβάλλον, το πανεπιστήμιο, τις μορφές οργάνωσης του φ.κ. κλπ) συμβάλλοντας με αυτό τον τρόπο στο διάλογο και τη συζήτηση του διημέρου. Τα κείμενα θα μπορούσαν επίσης να διακινούνται με οργανωμένο τρόπο με εσωτερικό δελτίο ή μέσω των μέιλ των σχημάτων.
• Ανθρώπινες διαδικασίες: Οι διαδικασίες να ξεκινούν νωρίς το μεσημέρι, ώστε στις 1-2 το βράδυ να έχουν καταλήξει. Η εικόνα που αντικρίζει κανείς τα χαράματα με άδεια έδρανα, συντρόφους να κοιμούνται και άλλους να τοποθετούνται απελπισμένοι είναι πλέον μόνιμη εικόνα, που σίγουρα δεν παραπέμπει σε ζωντανή διαδικασία μάχιμου φοιτητικού πολιτικού χώρου.
• Πραγματική αμεσοδημοκρατία: Είναι απαράδεκτο να μην παίρνουν το λόγο σχήματα εξαιτίας δευτερολογιών και τριτολογιών άλλων σχημάτων, ενώ την ίδια στιγμή να βγαίνουν από τη λίστα των ομιλητών σχήματα που δεν έχουν τοποθετηθεί ποτέ. Να υπάρχει αφενός, συγκεκριμένος αριθμός σχημάτων που τοποθετούνται κάθε μέρα (πχ.30) και αφετέρου, λίστα η οποία θα δίνει προτεραιότητα σε σχήματα, τα οποία δεν κατόρθωσαν ή γενικότερα δεν συνηθίζουν να τοποθετούνται για διάφορους λόγους σε προηγούμενα διήμερα.
Τα παραπάνω αποτελούν βήματα για μία διαδικασία που θα υπηρετεί την βαθύτερη ενοποίηση των σχημάτων και τη δημοκρατικότερη λειτουργία του διημέρου με την εμπλοκή όλου του δυναμικού, που εν τέλει θα συμβάλλει στην όσο το δυνατόν πιο προετοιμασμένη και αποτελεσματική απάντηση από μεριάς μας απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Τα ερωτήματα που μπαίνουν αυτή την περίοδο είναι ιστορικά και τα σχήματα πρέπει να είναι σε θέση να απαντήσουν από τη σκοπιά μιας ριζοσπαστικής πολιτικής μέσα στα πανεπιστήμια, να δεχτούν την πρόκληση να γίνουν η εμπροσθοφυλακή του νεολαιίστικου κινήματος στρέφοντας τα μάτια στην κοινωνία (όπως το ’06-’07, το Δεκέμβρη του ’08 κτλ). Έτσι καταλήγοντας, το κείμενο αυτό σκοπό έχει πέρα από το να προτείνει συγκεκριμένες λύσεις για τις προβληματικές των διαδικασιών μας, να ανοίξει έναν ειλικρινή και επί της ουσίας διάλογο μέσα στο αμφιθέατρο των σχημάτων της ΕΑΑΚ για το πώς τα σχήματα πρέπει να συζητάνε και τελικά να βγαίνουν μπροστά ακόμα πιο μάχιμα, ακόμα πιο ελπιδοφόρα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου