14 Οκτ 2009

Η τελευταία πράξη του δράματος (ή αλλιώς, αναγνώριση ιδιωτικών πανεπιστημίων από το παράθυρο)

Μέσα στην αναμπουμπούλα και το σαματά της προεκλογικής περιόδου, μια είδηση που όλο το προηγούμενο διάστημα ταλάνισε το ελληνικό πανεπιστήμιο, πέρασε στα ψιλά. Αυτή η είδηση, δεν είναι άλλη, παρά η αναγνώριση των κολεγίων.

Μόλις δύο μέρες πριν τις εκλογές, η κυβέρνηση της ΝΔ χορήγησε (με ιδιαίτερη μέριμνα του ίδιου του πρώην υπουργού Α. Σπηλιωτόπουλου) 33 άδειες λειτουργίας σε «εργαστήρια ελευθέρων σπουδών» και παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων. Η αναγνώριση των 33 αυτών ιδρυμάτων ως «πανεπιστήμια» αποτελεί την τελευταία πράξη του κυβερνητικού έργου στην εκπαίδευση, ένα έργο το οποίο θα θυμόμαστε για την αξιομνημόνευτη αντιδραστικότητά του.

Το ΠΑΣΟΚ, ως κυβέρνηση πια, περιορίστηκε να μιλήσει για «αδιαφάνεια και σκοπιμότητες της ΝΔ» χωρίς φυσικά να δεσμεύεται για τη μη εφαρμογή της οδηγίας αλλά και της απόφασης Σπηλιωτόπουλου, μια και το ίδιο και ο πρόεδρος του Γ. Παπανδρέου έχουν μιλήσει για την ανάγκη αλλαγής του άρθρου 16 του Συντάγματος ώστε να αναγνωριστούν τα ιδιωτικά κολέγια και ΚΕΣ.

Η αναγνώριση των τίτλων σπουδών των Κ.Ε.Σ. κατ’ εντολή της Ε.Ε. και σύμφωνα με τις επιταγές της Μπολόνιας και της Λισαβόνας, αποτελεί όχι μόνο παραβίαση του Άρθρου 16 του Συντάγματος που διασφαλίζει τον Δημόσιο και Δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης αλλά κυρίως ανοίγει το δρόμο για:

  • Την κατάργηση των επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων, μέσω της εξίσωσης προς τα κάτω με τα κολλέγια. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό για όλους εμάς; Ακόμη λιγότερα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα κατοχυρωμένα από τα πτυχία μας, ακόμη χειρότερους όρους εργασίας , ακόμη μεγαλύτερη επισφάλεια!
  • Τον κατακερματισμό της εκπαίδευσης. Στόχος είναι ο αυριανός εργαζόμενος να μην έχει ένα ενιαίο πτυχίο αλλά πιστοποιητικά κατάρτισης, να μην έχει τη δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης αλλά η ζωή του να είναι ένας ατελείωτος ατομικός αγώνας δρόμου για κυνήγι δεξιοτήτων...
  • Ο τρόπος λειτουργίας και η φυσιογνωμία των ιδρυμάτων αυτών(εντατικοποιημένες σπουδές, απουσία φοιτητικού συνδικαλισμού) θα λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης για την αναδιάρθρωση και των δημοσιών ΑΕΙ.

    Σε αυτό το ζοφερό τοπίο που υπονομεύει το μέλλον μας μόνη απάντηση μπορεί να είναι οι συλλογικοί μας αγώνες! Με οδηγό τα μαζικά και νικηφόρα κινήματα της προηγούμενης περιόδου που κατάφεραν να μπλοκάρουν την κυβερνητική πολιτική πρέπει να υψώσουμε τις αντιστάσεις μας απέναντι σε όλα όσα αποφασίζονται για εμάς χωρίς εμάς! Να βρεθούμε ξανά στο δρόμο του αγώνα για την άμεση ανάκληση όλων των αδειών των κολεγίων, την ανατροπή συνολικά όλων των μέτρων που εφάρμοσε που η ΝΔ με την συναίνεση του ΠΑΣΟΚ.

    Κάτω οι νόμοι και οι κανονισμοί
    νόμος οι ανάγκες του κάθε φοιτητή!

ΡΑΣ - ΕΑΑΚ