5 Δεκ 2006

ΘΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ;

« Αν πας σε μια διαδήλωση και μετά πας στο σπίτι σου, αυτό είναι κάτι, αλλά αυτοί που έχουν την εξουσία μπορούν να επιβιώσουν. Αυτό που δεν μπορούν να ξεπεράσουν είναι η επίμονη πίεση που διαρκώς εντείνεται, οργανώσεις που κάνουν διαρκώς πράγματα, ανθρώπους που παίρνουν συνεχώς μαθήματα από κάτι που έκαναν άσχημα την πρώτη φορά και το κάνουν καλά την επόμενη...»
Νόαμ Τσόμσκυ

Η αχαλίνωτη επέλαση που σχεδίασε και υλοποιεί ο συρφετός των θιασωτών του βάρβαρου καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού έχει πολλές και πολύπλευρες επιπτώσεις και παραμέτρους. Μια από αυτές είναι και η πολυδιαφημισμένη απ’τα Μ.Μ.Ε. και την κρατική προπαγάνδα «μεταρρύθμιση» του τρόπου λειτουργίας των ΑΕΙ – ΤΕΙ. Η κυβέρνηση του Κωστάκη Καραμανλή, αδέκαστου μεταρρυθμιστή, αδιάφθορου διώκτη των νταβατζήδων και των προνομιούχων, σε αγαστή σύμπνοια με την αξιωματική «συμπολιτευόμενη» αντιπολίτευση του Γιωργάκη Παπανδρέου και υπό την πεφωτισμένη καθοδήγηση της Ε.Ε. και των λοιπών μπουρζουάδικων συμμοριών, δρομολογεί αργά αλλά σταθερά, τις πολυπόθητες απ’ την πλουτοκρατία, την κερδοφόρα φάμπρικα της παραπαιδείας, την υποταγμένη διανόηση, το καθηγητικό κατεστημένο και τις συμβιβασμένες φοιτητικές παρατάξεις (ΔΑΠ και ΠΑΣΠ), εξελίξεις που θα ευνοήσουν την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Παιδείας.
Η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και τα υπόλοιπα αντιδραστικά μέτρα που σχεδιάζουν να υπερψηφίσουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δε στοχεύουν μόνο στη δημιουργία ιδιωτικών Πανεπιστημίων, αλλά και στη μετατροπή των κρατικών σε παραμάγαζα των πολυεθνικών εταιριών, οι οποίες θα υπαγορεύουν τον τρόπο λειτουργίας τους, έτσι ώστε να εξυπηρετούνται στο έπακρο τα μεγάλα οικονομικά τους συμφέροντα. Η Παιδεία μεταλλάσεται σε ένα εμπόρευμα για λίγους και όλοι μας καλούμαστε να υπακούσουμε στους απαράβατους νόμους της αγοράς.
Μπορεί η επίσημη Αριστερά, αποκοιμισμένη στα αναπαυτικά (ευρώ)βουλευτικά έδρανά της και στις πλαστικές καρέκλες των νεολαιίστικων φεστιβάλ, να αρκείται πότε σε εκ του ασφαλούς χλιαρές αντιδράσεις και πότε σε μια φλύαρη και ατελέσφορη επαναστατική γυμναστική. Η κυβέρνηση, όμως, που προσπαθεί να ολοκληρώσει το «θεάρεστο» μεταρρυθμιστικό της έργο, είναι κάθε άλλο παρά ανενόχλητη... Οι μαζικότατες φοιτητικές κινητοποιήσεις που συντάραξαν ολόκληρη την Ελλάδα την περασμένη χρονιά και τα συγκλονιστικά πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια που κατακλύζουν με κόκκινες σημαίες και υψωμένες γροθιές το κέντρο της Αθήνας, αναδεικνύουν περίτρανα πως η νίκη είναι πλέον μονόδρομος...
Μοιάζει πλέον επιτακτική ανάγκη, φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικοί αλλά και το σύνολο του εργαζόμενου λαού, να αντιληφθούν την κρισιμότητα της νέας αυτής φάσης του ταξικού αγώνα και να συστρατευθούν γιγαντώνοντας τους ήδη υπάρχοντες θύλακες αντίστασης. Η συγκρότηση ενός μαχητικού πανεκπαιδευτικού/παλλαϊκού μετώπου μέσα από απεργίες διαρκείας, δυναμικές διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα και καταλήψεις σε σχολεία και σχολές, γίνεται από μεγαλόπνοο ή και ουτοπικό όραμα, προϋπόθεση για τη διασφάλιση των λαϊκών κατακτήσεων και την εξασφάλιση της ενιαίας δημόσιας και δωρεάν παιδείας χωρίς ταξικούς φραγμούς και ιδιωτικές παρεμβάσεις.

ΠΑΡΙΣΙ, ΣΑΝΤΙΑΓΟ, ΟΑΧΑΚΑ, ΑΘΗΝΑ!
‘Ηδη απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη: απ’την χειμαζόμενη Λ. Αμερική μέχρι την... ανεπτυγμένη Ευρώπη χιλιάδες φοιτητές, σπουδαστές, μαθητές και εκπαιδευτικοί πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων τις αυταπάτες και αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο, να αγνοήσουν οποιοδήποτε κόστος και να σπάσουν μια για πάντα την εύθραυστη συνωμοσία της σιωπής που η κρατική τρομοκρατία επέβαλε. Η εξεγερμένη νεολαία δίνει ξανά ραντεβού με την Ιστορία, αδιαφορώντας επιδεικτικά αν θα φτάσει στην ώρα της, φοιτητές και μαθητές μετατρέπονται σε φλογερούς επαναστάτες, ακροβατώντας ανάμεσα στο γοητευτικό βερμπαλισμό των επαναστατικών μανιφέστων και των ανατρεπτικών συνθημάτων και εκτοξεύοντας λεκτικές βόμβες ικανές να νικήσουν σιδηρόφρακτες διμοιρίες μπάτσων-πληρωμένων δολοφόνων. Οι δρόμοι πλημμυρίζουν με κόκκινες σημαίες, τα πανεπιστήμια «φλέγονται» σκορπώντας ένα κύμα εξέγερσης και η νεολαία αντιπαρατίθεται με σφοδρότητα τις δυνάμεις καταστολής.
Η άτυπη εκεχειρία (αναβολή αναθεώρησης άρθρου 16), που μονομερώς επέβαλαν οι αστικές δυνάμεις εξουσίας, είναι πλέον μια θλιβερή σελίδα του παρελθόντος. Οι «κοινωνικοί εταίροι» γίνονται ξανά «ταξικοί εχθροί» και οι πρωτεργάτες του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού παρακολουθούν τους δρόμους να φλέγονται, εξεγερμένους νεαρούς να γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, τους νόμουςκαι τους νομοθέτες που δίκασαν και καταδίκασαν ερήμην το μέλλον τους και να ξεσπούν χτυπώντας τους δυνάστες τους. Μάταια οι ρεφορμιστές και τα «πολύχρωμα» ρεβιζιονιστικά κοινωνικά φόρα επιχειρούν να μαντρώσουν ένα κίνημα που τείνει να πάρει παγκόσμιες και εφιαλτικές για τους καπιταλιστές διαστάσεις, ένα κίνημα που διψά για εξέγερση και νίκη...
Τώρα πια που κατέρευσαν και τα τελευταία προσχήματα, κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει: το ποτάμι της αντίστασης δε γυρίζει πίσω. ‘Οσο κι αν ενισχύονται οι μηχανισμοί της καταστολής και της κρατικής τρομοκρατίας, όσο κι αν επιχειρείται η διάσπαση του λαού και του κινήματός του μέσω της προπαγάνδας και παραπληροφόρησης οι εμπνευστές και οι ένθερμοι υποστηρικτές της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης ξέρουν πολύ καλά πως πλέον δεν μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι...

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ !

ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ,
ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΙ ? ΤΟΤΕ ΠΟΤΕ ?